بررسی روند قیمت دلار و طلا از سال ۵۷ تا ۹۷ / نمودار

بررسی روند قیمت دلار و طلا از سال ۵۷ تا ۹۷ / نمودار

بررسی روند قیمت دلار و طلا از سال ۵۷ تا ۹۷ / نمودار 150 150 هلدینگ بازرگانی حمل و نقل و ترخیص کالا

بررسی روند قیمت دلار و طلا از سال ۵۷ تا ۹۷ / نمودار

قیمت دلار و طلا در این ماه‌ها رشد خیره‌کننده‌ای داشته است و افزایش ناگهانی قیمت‌ها در سال‌های ۹۶ و ۹۷ را می‌توان با جهش‌های قیمتی ارزی و سکه‌ای سال‌های جنگ با عراق و دوران تحریم سال ۹۰ و ۹۱ مقایسه کرد. اقتصاد ایران روزهای سختی را سپری می‌کند و نرخ ارز و سکه به نگرانی مردم دامن می‌زند. در این مطلب نگاهی انداخته‌ایم به قیمت دلار در بازار آزاد، نرخ رسمی دلار و سکه تمام بهار آزادی از سال ۵۷ تا ۹۷. در این ۴۰ سال به طور کلی در چهار برهه تاریخی، قیمت ارز و طلا جهش‌های عجیب داشته است. عواملی مانند جنگ و تحریم از بارزترین دلایل افزایش قیمت‌های ارز و طلا بوده‌اند.

بررسی روند قیمت رسمی و آزاد دلار از سال ۱۳۵۷ تا امروز

روزهایی را سپری می‌کنیم که در مورد نرخ دلار صحبت‌های زیادی می‌شنویم. حاشیه‌های زیادی در این ماه‌ها به وجود آمده است؛ از صف‌های تشکیل‌شده در مقابل صرافی‌ها گرفته تا صعود خیره‌کننده نرخ دلار و عوض‌شدن رئیس‌کل بانک مرکزی در این ماه‌ها اتفاق افتاده است و این بی‌ثباتی همچنان ادامه دارد.

جنگ و تحریم بارزترین دلایل افزایش قیمت دلار در این ۴۰ سال بوده‌اند. در سال ۱۳۵۷ هر دلار ۷ تومان ارزش داشته و اگر در سال ۱۳۹۷ ارزش هر دلار را معادل با ۹۲۰۰ تومان در نظر بگیریم، می‌توانیم بگوییم در این ۴۰ سال قیمت دلار بیش از ۱۳۱۴ برابر شده است.

بررسی روند قیمت سکه بهار آزادی از سال ۱۳۵۷ تا امروز

قیمت طلا از اواخر سال ۱۳۹۶ تلاطم زیادی را شروع کرده و این جهش تا تابستان ۱۳۹۷ هم ادامه داشته است. بیشترین قیمت سکه بهار آزادی در مردادماه ۹۷ به ۴.۵ میلیون تومان رسید و بعد از آن در بازه ۴ میلیون تومانی در نوسان است. این در حالی است که با شروع سال ۱۳۹۶ قیمت هر سکه بهار آزادی زیر ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان بوده است.

از مهم‌ترین دلایل جهش‌های ناگهانی قیمت سکه در ۴۰ سال اخیر می‌توان به جنگ با عراق در دهه ۶۰ و  تحریم‌های بین‌المللی در دهه ۹۰ اشاره کرد. در سال ۵۷ قیمت هر سکه ۴۲۰ تومان بوده و اگر قیمت فعلی آن را ۳ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان در نظر بگیریم، می‌توان گفت که در این ۴۰ سال قیمت هر سکه بهار آزادی بیش از ۹۲۸۵ برابر شده است.

قیمت مسکن

بحث در مورد مسکن و قیمت آن هم یکی از دیگر مواردی است که در این سال‌ها جهش‌های ناگهانی متعددی تجربه کرده است. به گزارش روزنامه ایران، از سال ۷۲ تا ۹۲ قیمت زمین در ایران ۱۰۷ برابر افزایش یافته است. این در حالی است که افزایش سطح عمومی قیمت‌ها در این دوره ۳۷ برابر شده است. همچنین متوسط قیمت مسکن در تهران از سال ۷۲ تا ۹۱ از ۵۱ هزار تومان به ۶ میلیون و ۵۱۰ هزار تومان رسیده و بیش از ۱۲۷ برابر شده است.

قیمت مسکن در سال‌های جنگ با عراق کاهش می‌یابد اما بعد از اتمام جنگ در سال ۱۳۶۸ به یک‌باره قیمت مسکن بیش از دو برابر می‌شود.

سال ۸۶ دومین جهش قیمت مسکن است. قیمت هر متر مربع آپارتمان در تهران به طور متوسط از ۶۷۰ هزار تومان به ۱ میلیون و ۳۹۰ هزار تومان می‌رسد.

سومین جهش قیمت مسکن مربوط به سال ۹۱ و هم‌زمان با تحریم‌های بین‌المللی رخ می‌دهد. متوسط قیمت مسکن از متری ۲ میلیون تومان به بیش از ۴ میلیون تومان افزایش می‌یابد.

در سال ۹۷ قیمت مسکن نزدیک به ۵۰ درصد افزایش داشت و می‌توان آن را به نوعی جهش چهارم نامید.

به طور کلی در سال ۹۶ و ۹۷ قیمت سکه، دلار و مسکن افزایش به شدت زیادی داشته است. ثبات قیمتی هنوز به وجود نیامده و شاهد یکی از جهش‌های قیمتی در ۴۰ سال اخیر هستیم.

لطفا مطالعه فرمایید: مراحل ترخیص کالاهای وارداتی

گمرک جمهوری اسلامی: http://www.irica.gov.ir/

بانک مرکزی جمهوری اسلامی: https://www.cbi.ir/

وزارت صنعت و معدن: http://www.mimt.gov.ir/

پنجره واحد تجارت فرامرزی: https://epl.irica.ir/login?1

ایران ایر: http://iranair.com/Portal/Home/

کلیه حقوق و امتیازات این وبسایت متعلق به هولدینگ گلدن رود بوده و هرگونه استفاده از مطالب و مقالات این سایت، پیگرد قانونی دارد.

پایان

معرفی ۷ گام انتخاب کالای وارداتی هدفمند

۷ گام اصلی انتخاب کالای وارداتی هدفمند عبارتند از:

  • گام اول: معرفی و دسته بندی کالا
  • گام دوم: امکان سنجی بازار هدف
  • گام سوم: چگونگی انتخاب تامین کننده
  • گام چهارم: مجوزات و بررسی مختصر قوانین
  • گام پنجم: نحوه محاسبه قیمت تمام شده
  • گام ششم: بازاریابی در بازار هدف
  • گام هفتم: بررسی نتیجه واردات

گام اول: معرفی و دسته بندی کالا

به صورت کلی در تجارت و بازرگانی ۳ نوع کالا داریم.

۱- کالای عمومی: همانطور که از اسمش پیداست به کالایی گفته میشود که مصرفی عمومی دارد و اکثریت جامعه استفاده می کنند برای مثال: مواد غذایی یا پوشاک، که مصرفی و همیشه در دسترس است.

انتخاب کالای وارداتی

کالای عمومی خود به ۲ بخش کلی تقسیم بندی میشود:

  1. کالای عمومی فصلی: کالای عمومی فصلی یعنی کالا در فاصله زمانی خاصی به فروش می رسد و تاجر باید واردات را زمان بندی کند.به عنوان مثال اگر قرار است پوشاک زمستانه وارد کند، اگر قرار است از ترکیه وارد کند باید حداقل سی الی چهل روز قبل از زمانی که برای پخش یا شروع فصل زمستان در نظر گرفته اقدام به طی کردن مراحل واردات کند. نسبت به مسافت اگر قرار است لباس زمستانه از چین وارد کند ۴۵ تا ۷۰ روز قبل از شروع فروش و پخش لباس زمستانه در ایران باید اقدامات لازم را انجام دهد تا کالای مورد نظر در زمان مناسب در دسترس قرار گیرد.
  2. کالای عمومی غیر فصلی: به کالایی که دارای تاریخ انقضا نباشد و در تمام فصول مختلف سال بازار فروش دارد و در فصول مختلف به مشکلات فروش برنخورد.

۲- کالای تخصصی: به کالایی گفته میشود که در یک صنف و رشته ی خاص و تخصصی کاربرد دارد و درخواست ها و مشتری ها نسبت به کالای عمومی کمتر بوده و در سطح صنعتی و یا تولیدی و … هستند.

کالای تخصصی

کالای تخصصی نیز خود به ۲ بخش کلی تقسیم بندی میشود:

  1. کالای تخصصی صنعتی: مثل سنگ شکن معدن یا دستگاه برش سنگدر کالاهای تخصصی صنعتی ۲ نوع سود دهی داریم.
    1. سود دهی براساس اجاره دستگاه به شرکت ها یا پیمانکارها
    2. سود دهی بر اساس استفاده شخصی
  2. کالای تخصصی غیر صنعتی: برای مثال واردات تیشو یا مواد اولیه کاغذ برای دستمال کاغذی و یا کاغذ و کلیه ی کارهای مربوط به سلولزیکالای تخصصی غیر صنعتی به عنوان مواد خام در صنعت استفاده میشود.

۳- کالای محتوایی: کالای محتوایی به کالایی گفته میشود که بر اساس تجربیات و علم به دست می آید و بر اساس محتوا که می توان به صورت سمینار، فایل آموزشی تصویری و صوتی، وبینار، مشاوره، مقاله، در اختیار مشتریان قرار داد.

یکی از بهترین حوزه ها برای انتخاب کالای وارداتی همین کالای محتوایی می باشد. که مطمئنا اگر جستوجویی در اینترنت انجام دهید به انواع ارائه دهنده های ایرانی این اطلاعات که فقط کار بومی سازی و فارسی سازی محتوا را انجام داده اند می رسید.

کالای محتوایی

در حال حاضر کالای محتوایی بهترین نوع سوددهی را در بین کالاها دارد.

چندین مثال:
آموزش حوزه فکر و مثبت اندیشی و کسب کار
آموزش چگونگی لاغری و چاقی
آموزش آشپزی
آموزش طراحی سایت
آموزش سخنرانی و سخنوری

و…

گام دوم: امکان سنجی بازار هدف

  • هدف از واردات عمده هست یا شخصی؟

               آیا قرار هست عمده بار خریداری کنیم یا نمونه برای بازاریابی. هدف از واردات باید مشخص باشد.

  • شناسایی رقبا

               رقبای شما در زمینه تولید داخل، کدام کارگاه یا کارخانه هست؟

               رقبای وارداتی که مشابه کالای شما را وارد می کنند کدامند؟

               در تولید محتوا رقیب شما کدام شرکت یا فردی است؟

  • نوع تبلیغات رقبا

               خیلی مهم است بدانید بازار تبلیغات رقبای شما کجا ها میباشد؟

               میزان سرمایه گذاری تبلیغات رقبا و حتی بازدهی آن

  • شناسایی بازار فروش

               بازار هدف رقبا کدام مناطق؟ کدام استانها؟ کدام فروشگاه های بزرگ و کوچک میباشد؟

               آیا رقبای شما مویرگی پخش دارند یا به صورت نمایندگی؟

  • رضایت‏‏مندی مشتری‏ها از محصولات موجود.
  • مشتری های راضی و ناراضی از محصولات تولید داخل و یا مشابه وارداتی را پیدا کنید در یک آمار سنجی قرار دهید.

               با استفاده از دنیای مجازی راحت تر میتوانید رضایت مندی را آمار بگیرید.

  • موانع بازار هدف

               موانع بازار مانند نوسانت ارزی

               بالا رفتن حقوق گمرکی

               نبود مواد اولیه و… و به روز بودن از اطلاعات بازار

تامین کننده کالا

گام سوم: چگونگی شناسایی و انتخاب تامین کننده

  • کارخانه

               برای خرید تعداد بالا و گرفتن حق انحصاری از کارخانه دار میتوان خرید کرد.

               حتی در اشل پایین با مذاکره هم میشود خرید کرد و میتوان از کارخانه مورد نظر نمونه هم اخذ کرد برای بازاریابی

  • عمده فروش

               در اشل نسبت به کارخانه پایین تر و یا به عبارتی چندین برند را از یک عمده فروش خرید کرد.

               بعضا قیمت نسبت به کارخانه بین ۳ تا ۱۰ درصد تفاوت خواهد داشت.

  • مغازه دار

               در حال حاضر از مرسوم ترین خریدهای کالا به عنوان سفارشی هست در تعداد کم

               در فصولی از سال قیمت ها تا ۸۰ درصد هم تخفیف دارد.

  • سایت‏ها

               معمولا تمامی کارخانه دارها و حتی عمده فروش ها سایت دارند و میتوانید راه ارتباطی بگیرید.

  • نمایشگاه

                            معمولا در نمایشگاه بعضا تخفیف هایی برای نمایندگان می گذارند و از محصولات جدید هم رونمایی می‌کنند.

  • اتاق مشترک بازرگانی

               اتاق مشترک بازرگانی که میتواند راهنمای خوبی باشد برای وصل کردن و اعتبار سنجی شرکت مورد نظر

  • اتاق بازرگانی

               محلی برای آشنایی با بازرگانان و تجار که بین دو کشور هست و فایل های در اختیارتان قرار خواهند داد.

Incoterms

گام چهارم: مجوزات و بررسی مختصر قوانین

ترخیص کالا با مجوز استاندارد اجباری:

نکته: کالا‏هایی که تعداد آن کمتر از ۵ عدد و از لحاظ ارزش، کمتر از ۳۰۰۰ دلار باشند از گرفتن مجوز استاندارد معاف می‏شوند البته در صورت روال و تکرار این واردات از آن جلوگیری خواهد شد.

ترخیص کالا با مجوز بهداشت:

جهت واردات و ترخیص کالاهایی مانند مواد غذایی و لوازم آرایشی و بهداشتی نیاز به مجوز واردات از بهداشت می باشد.

ترخیص کالا  با مجوز ارشاد:

جهت ورود ماشین آلات چاپ به کشور اخذ مجوز واردات از این وزارتخانه ضرورت دارد. در این خصوص ابتدا دفتر چاپ با دریافت فاکتور خرید به همراه درخواست واحد چاپ اقدام به صدور می‏ نماید.

ترخیص کالا  با مجوز کانون پروش فکری کودکان و نوجوانان:

ترخیص کالا برای واردات اسباب بازی و وسایل مربوط با کودکان و نوجوانان

ترخیص کالا با مجوز سازمان انرژی اتمی:

شرکت‏های ترخیص جهت واردات و ترخیص کالا‏هایی از جمله رادیو داروها، فولاد، ترخیص شمش‏های ضایعاتی، ترخیص قراضه مس، ضایعات نیکل ترخیص قراضه و ضایعات آلومینیوم، سرب، روی، قلع، ترخیص ماشین های مجهز به لیزر، ترخیص دستگاه‏های گیرنده و فرستنده تلفن همراه، ترخیص بی سیم‏ها، ترخیص لامپ‏های ماوراء بنفش،  ترخیص دستگاه لیزر‏های پزشکی یا دندانپزشکی، ترخیص دستگاه‏های رادیوگرافی، ترخیص دستگاه‏های ایکس ری بازرسی کالا نیاز به این مجوز داریم.

ترخیص کالا مجوز قرنطینه از سازمان دام‏پزشکی کشور:
شرکت وارد کننده بایستی ابتدا در سامانه ثبت شرکت‏های وارد‏کننده محصولات دامی نزد سازمان دام‏پزشکی کشور بصورت اینترنتی ثبت گردد؛ بنابراین برای شرکت‏هایی که برای بار اول اقدام به واردات محصولات دامی می‏کنند ثبت در سامانه برای مجوزات الزامی است.

معرفی روشهای پرداخت در تجارت و بازرگانی بین المللی

در معاملات تجاری بین المللی وجهی كه فروشنده در مقابل دریافت آن مالكیت كالا را به خریدار انتقال می دهد، به شیوه های مختلفی پرداخت می گردد. روشهای پرداخت برای به حداقل رسانیدن خطر عدم پرداخت در طول تاریخ تحولاتی را پشت سر گذاشته است.

در این مقاله هامو ترید انواع روشهای پرداخت در بازرگانی بین المللی مورد بررسی قرار گرفته و وضعیت هر كدام به لحاظ ریسك پذیری برای خریدار و فروشنده بیان گردیده است. هر كدام از این روش ها معایبی دارند كه به صورت كلی به معایب نیز اشاره شده است.

انوع روشهای پرداخت :

روشهای پرداخت در معاملات بین المللی، نظر به عوامل مختلف، متفاوت است. طرفین با در نظر گرفتن میزان اعتمادی كه به همدیگر دارند و نیز با ملاحظه اوضاع و احوال اقتصادی و سیاسی ، یكی از انواع روشهای پرداخت را در معامله خود انتخاب می نمایند.
–    پرداخت نقدی یا پیش پرداخت
–    پرداخت بر روی حساب باز یا وعده دار
–    پرداخت بر روی برات
–    پرداخت ازطریق اعتبار اسنادی (L/C)

پرداخت نقدی یا پیش پرداخت :

روشهای پرداخت

در این حالت خریدار كالا ، تمام وجه آن را همراه با سفارش كالا در اختیار فروشنده قرار می دهد. بعد فروشنده كالا را برای وی ارسال می نماید كه در این روش عمده ریسك متوجه خریدار به نفع فروشنده است. ( كه از معایب عمده آن نیز می باشد)

در صورتی كه فروشنده اقدام به ارسال كالا نكند یا كالای ارسالی او دارای ویژگی ها و مشخصات مورد نظر در هنگام معامله نباشد، مشكلات فراوانی ایجاد شده و خریدار متضرر می شود.

البته این روش پرداخت زمانی می تواند مناسب باشد كه : خریدار به فروشنده اعتماد كامل داشته باشد.

نکته : بر اساس این روش خرید از مغازه دارها و یا عمده فروش ها که هم زمان کالا را حضورا دریافت میکنید و نقدا پرداخت میکنید مناسب است به دلیل بازبینی مجدد کالا در حضور خریدار

حتما بخوانید:  گروپاژ یا حمل مشترک بار چیست؟

پرداخت بر روی حساب باز :

این روش از نظر ریسك و اعتماد، درست در مقابل روش پیش پرداخت قرار دارد. در اینجا فروشنده بر اساس تفاهمی كه با خریدار نموده است اقدام به ارسال كالا نموده و مالكیت خویش را با ارسال كالا و اسناد حمل از دست می دهد و در اختیار خریدار قرار می دهد. خریدار نیز بر اساس تفاهم اقدام به پرداخت مطابق شرایط قرارداد می نماید. در این حالت فروشنده اطمینان كامل به خریدار داشته و نیز دولت محدودیت هایی بر صادرات و واردات كالا ایجاد نمی نماید. با این حال ریسك این روش پرداخت بر دوش فروشنده می باشدكه برای كاهش ریسك می تواند كالا را در چند مرحله ارسال نماید و پس از دریافت وجه مقدار كالای حمل شده مابقی كالا را ارسال نماید.

 پرداخت بر اساس برات (وصولی – اسنادی):

برای اطمینان بیشتر معامله (نسبت به دو روش ذكر شده ) و صحت كالای ارسالی، طرفین می توانند از طریق برات معاملات خویش را انجام دهند. بدین منظور فروشنده اقدام به ارسال كالا نموده و اسناد حمل را مستقیماً برای خریدار ارسال می كند و همراه آن براتی در وجه خریدار صادر می كند ( برات وصولی یا ساده ). با این حال فروشنده كالا به منظور حصول اطمینان بیشتر سعی در ارسال كالا از طریق بروات اسنادی می كند.

پرداخت بر اساس برات اسنادی :

در این حالت فروشنده اسناد را از طریق بانكی ارسال می كند، یعنی از بانك كارگزار خود می خواهد كه اسناد را همراه با برات به بانك كارگزار در كشور خریدار ارسال نماید كه پس از وصول آن اسناد توسط بانك بر اساس نوع برات ( دیداری – مدت دار ) اسناد در اختیار خریدار قرار می دهد.

در این حالت بانك كارگزار خریدار در مقابل برات دیداری هنگامی اسناد را به خریدار تحویل می دهد كه وجه آن را از وی دریافت نماید و در مقابل برات مدت دار، ظهرنویسی و قبول خریدار را گرفته و اسناد را به وی تحویل می دهد و در سر رسید مبلغ برات را گرفته و تحویل بانك كارگزار فروشنده قرار می دهد.

حتما بخوانید:  معرفی ۷ گام انتخاب کالای وارداتی هدفمند

بنابر این در برات اسنادی چهار طرف: فروشنده، بانك كارگزار فروشنده، بانك كارگزار خریدار و خریدار دخیل می باشند. البته این بانكها در خصوص مندرجات اسناد و … مسئولیتی نداشته و تنها ریسك فروشنده در دریافت وجه كالا را كاهش می دهد.

در برخی كشورها بانك كارگزار نام خویش را بر روی برات در كنار نام خریدار درج می نماید كه بیانگر تضمین پرداخت وجه برات در زمان سررسید آن می باشد و تضمین صادر كننده را افزایش می دهد.

پرداخت ار طریق اعتبارات اسنادی (L/C):

روشهای پرداخت

اعتبار اسنادی قراردادی است كه به موجب آن وارد كننده كالا به بانك گشاینده اعتبار دستور می دهد وجه كالا را به صادر كننده بپردازد. بانك گشاینده اعتبار به محض ارائه اسناد مقرر مستقیماً یا با واسطه بانك دیگر (معرفی شده) كه در كشور صادركننده واقع است وجه كالا را به صادر كننده می پردازد.

مزایایی كه اعتبارات اسنادی (L/C) برای خریدار دارد :

  • توانایی بررسی اینكه صادر كننده به شرایط معامله عمل نموده یا خیر
  • بارگیری كالا در خلال یك برهه زمانی مشخص و كوتاه انجام می شود.
  • كالا با استانداردها و رویه های جهانی و قیمت مناسب تولید و فروخته می شود.
  • دریافت وام و اعتبار از بانك جهت پرداخت فوری وجه اعتبار به فروشنده
  • از طریق بانك راهنمایی شده و توصیه های حرفه ای دریافت می كند.
  • درصورتیكه شرایط مندرج در L/C را رعایت كند هیچ خطری در خصوص عدم دریافت وجه وجود ندارد پرداخت وجه در بانكی در كشور خودش انجام می شود.
  • توانایی دریافت وجه كالا بعد از بارگیری انجام می شود.
  • از طریق بانك توصیه های حرفه ای دریافت می كند.

البته این روش دارای معایبی است از جمله: وقت گیر بودن مراحل گشایش اعتبار و پرهزینه بودن آن

گروهها و افراد موثر در روش اعتبار اسنادی :

خریدار: پس از انتخاب فروشنده و مذاكره اولیه و یك توافق بین آنها شكل می گیرد و خریدار با دردست داشتن پیش فاكتور ( در ایران نیاز به مجوز ثبت سفارش ) به بانك گشاینده اعتبار مراجعه و تقاضای گشایش اعتبار اسنادی می نماید.

بانك گشاینده: این بانك در كشور خریدار واقع است و در صورتی كه فروشنده به تعهدات خود عمل نماید وجه معامله را به نیابت از خریدار پرداخت می نماید.

حتما بخوانید:  با کدام کشور واردات را شروع کنیم؟

بانك كارگزار: این بانك در كشور فروشنده واقع است و در اصل نماینده بانك گشاینده است و وظیفه ابلاغ اعتبار اسنادی به فروشنده و دریافت وجه از بانك گشاینده و انتقال به فروشنده را برعهده دارد.

فروشنده: كه متعهد می شود طبق شرایط اعتبار اسنادی كالا را در برهه زمانی مشخص تولید و جهت استفاده خریدار ارسال نماید.

انواع اعتبارات اسنادی از نظر تعهدی :

اعتبار اسنادی برگشت پذیر: كه بدون اطلاع قبلی ذینفع قابل اصلاح یا ابطال می باشد كه ریسك فروشنده در آن زیاد است.

اعتبار اسنادی غیرقابل برگشت: كه جهت هرگونه اصلاح یا ابطال نظر موافق اعضاء ال سی لازم است.

اعتبار اسنادی غیرقابل برگشت تایید شده: كه فروشنده درخواست تضمین بیشتر از سوی بانكهای كشور خودش را دارد.

انواع اعتبار اسنادی از لحاظ مدت و زمان پرداخت وجه L/C :

اعتبار اسنادی دیداری: بعد از ارسال كالا و اسناد طی مراحل وجه كالا ردوبدل می شود.

اعتبار اسنادی مدت دار: در مدتی مشخص در اعتبار وجه كالا رد و بدل می شود.

اعتبار اسنادی ریفانیانس: بانك وجه را پرداخت می كند و در مدت مشخص شده وجه و بهره را از خریدار میگیرد.

اعتبار اسنادی یوزانس: بانك با گرفتن وثیقه از خریدار وجه را پرداخت می كند و بعد در سررسید مشخص وجه و بهره را از خریدار می گیرد.

نتیجه گیری :

برآیند مقایسه اعتبارات اسنادی با سایر روشهای پرداخت آن است كه به طور قطع روش اعتبار اسنادی مطلوب ترین، مطمئن ترین و در عین حال پیچیده ترین روش برای بسیاری از بازرگانان است. ولی با توجه به معایبی كه دارد در بعضی از كشورها كه تعاملات خوب با همدیگر دارند از این روش كمتر استفاده می شود.

اما در كشور ما ایران با توجه به دور بودن از بازارهای جهانی به لحاظ بعد مسافت و همچنین با در نظر گرفتن اوضاع سیاسی كشورهای همسایه، این روش برای كاهش ریسك جایگاه خاصی دارد و به عنوان مهمترین روش واردات كالا مطرح می شود.

آشنایی با انواع بارنامه و اینکوترمزها در حمل و نقل بین المللی

یک بارنامه شناخته شده به نام BOL یا B / L وجود دارد. یک سند صادر شده توسط یک شرکت حمل و نقل بین المللی به یک فرستنده است تا ثابت شود که کالاهای دریافت شده و آماده ارسال به مقصد به منظور تحویل متعلق به چه شخصی می‌باشد و تمامی مشخصات کالا و نحوه پرداخت به چه صورت است.

این اصطلاح  lading که به معنی بارگیری محموله است در هر نوع حمل و نقل بین المللی ( دریایی، ریلی و هوایی) استفاده می‌شود.

بارنامه بارگیری قسمت هایی از قبیل موارد زیر دارد:

تایید قرارداد معتبر بین فرستنده و شرکت حمل و نقل بین المللی

شرح دهنده کامل شرایط کالا

همچنین یک سند است که تمام جنبه های قانونی حمل و نقل بین المللی را مدیریت می‌کند و به عنوان سند انتقال شناخته می‌شود. در شرایطی که نیاز باشد مالکیت کالا به دیگری انتقال یابد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در صورتی که اوراق قرضه بخواهید نیز یک B / L به عنوان مدرک مهم جهت ارائه به بانک مورد نیاز است.

انواع بارنامه ها در حمل و نقل بین المللی به شرح ذیل می باشد:
• بارنامه دریايی: حمل با کشتی (Ocean/Marine Bill Of Lading)
• راه‌نامه (بارنامه) هوایی: حمل با هواپیما (Airway Bill)
• راه‌نامه (بارنامه) راه آهن: حمل با قطار (Railway Bill)
• راه نامه (بارنامه): حمل با کامیون (CMR/TRUCK Way Bill)
• بارنامه سراسری: حمل با کامیون، قطار، کشتی (Through Bill Of Lading)
• بارنامه حمل مرکب فیاتا (Combined Transport Bill Of Lading)

عناصر اساسی که باید در B / L ذکر شود عبارتند از:

نام شرکت حمل و نقل بین المللی

نام شرکت کشتیرانی

سفارش

شرح کالا

وزن خالص/ ناخالص

وزن و حجم کل کالا

چه اطلاعاتی باید در یک بارنامه گنجانده شود؟

نام و آدرس کامل فرستنده و گیرنده

تاریخ حرکت (شرکت حمل و نقل بین المللی)

تعداد واحدهای حمل و نقل

وزن واقعی: اگر واحدهای بارگیری چندگانه وجود داشته باشد، وزن هر مورد باید مشخص شود.

نوع بسته بندی کارتن، پالت و درام

توضیحات کالای ارسال شده شامل مواد ساخت و تشکیل دهنده

کدهای رهگیری ویژه مورد استفاده بین شرکت ها برای ردیابی سفارشات

دستورالعمل ویژه برای حامل

توجه داشته باشید اگر محموله مواد خطرناکی است (هنگام حمل مواد خطرناک قوانین و مقررات خاصی اعمال می شود) مقدار، مشخصات و گواهی ها ذکر شود.

به یاد داشته باشید که هر مدل حمل و نقل بین المللی دارای فرمت B / L خاص خود است، اما قسمت هایی که باید پر شوند تقریبا یکسان هستند. یادگیری فرم زیر برای درک کامل B / L برای کار حمل و نقل بین المللی محسوب می‌شود.جزئیات بارنامه بارگیری:

B / L یکی از مهم ترین اسناد در کل زنجیره حمل و نقل بین المللی است که باید بطور کامل و صحیح پر شود.

آشنایی با انواع بارنامه و اینکوترمزها در حمل و نقل بین المللی

در اینجا قسمت های B / L را با جزئیات توضیح می‌دهیم. در صورت داشتن برخی مشکلات در پر کردن برخی از قسمت ها به شما راهنمایی خواهیم کرد.

فرستنده

نام و آدرس فرستنده است که بار را ارسال می‌کند. ممکن است مالک یا سازنده اصلی کالا باشد، اما ممکن است به عنوان معامله گر یا شرکت حمل و نقل بین المللی باشد. این مورد بسته به نوع B / L دارد.

گیرنده

این نهاد کلیدی در زنجیره حمل و نقل بین المللی است. این فیلد نشان دهنده نام و آدرس شخص یا شرکت قانونی مجاز برای دریافت کالا تحت پوشش قوانین و مقررات است.

ممکن است صاحب یا گیرنده، شرکت حمل و نقل بین المللی باشد، در صورتی که صاحب اصلی کالا، شخص یا شرکت دیگری باشد. این مورد بسته به نوع بارنامه صادر شده دارد.

نام گیرنده در بارنامه حمل و نقل بین المللی، ریسک و مسئولیت بسیاری را شامل می‌شود. از قبیل عدم اعتبار کالا، ترخیص کالا از گمرک و…

آدرس اطلاع رسانی: این نام و آدرس اطلاعات شخصی است که باید از رسیدن محموله مطلع شود. بسته به قوانین و مقرراتی است که صادر می‌شود، می‌تواند خریدار یا گیرنده واقعی کالا، نماینده یا معامله گر باشد. به طور کلی اطلاع از ورود کالا به این شخص اطلاع داده می‌شود.

شماره بارنامه

شماره منحصر به فرد ارائه شده برای حمل و نقل بین المللی تحت پوشش یک لایحه خاص است. این شماره توسط خطوط حمل و نقل بین المللی تعیین شده است و باید نزد مشتری قرار گیرد.

شماره های ارجاع

این فضا را می‌توان برای به روز رسانی شماره های مرجع خاصی از مشتریان یا شرکت حمل و نقل بین المللی برای ردیابی کالا استفاده کرد.

محل دریافت

قسمتی است که کالا توسط فرستنده یا نماینده خود به حامل (شرکت حمل و نقل بین المللی) یا نماینده آن تحویل داده می‌شود.

این موضوع از نظر قرارداد حمل و نقل بین المللی و خطوط بسیار مهم است. زمانی که این ناحیه پر شود، تصور می شود که حامل این کالا را از محل مشخص شده به بندر بارگیری انجام داده و در صورت وقوع حوادث، خسارت به کانتینر و یا کالا بین محل دریافت و بندر بارگیری، مسئولیت ها را به عهده خواهد داشت.

بندر بارگیری

محلی است که کانتینر یا کالا توسط شرکت حمل و نقل بین المللی در بندر بارگیری می‌شود.

کشتی حمل کننده

نام کشتی است که کانتینر یا کالا را از بندر بارگیری (مبدا اصلی) به بندر تخلیه (مقصد) حمل می‌کند.

بندر تخلیه (مقصد)

محلی است که کانتینر یا کالا توسط شرکت حمل و نقل بین المللی در مبدا مشخص شده تخلیه می‌شود.

محل بارگیری (مبدا)

این مقصد نهایی کانتینر یا کالا است. اگر این قسمت کامل باشد (به عنوان مثال: ICD Bengaluru)، به این معنی است که حامل قصد دارد کانتینر و یا کالا را از بندر تخلیه به محل تحویل منتقل کند.

اگر محل تحویل در لایحه مشخص شده باشد، حامل به طور کلی اجازه نمی‌دهد مشتری (بازرگان) تحویل کانتینر یا کالا را در بندر تخلیه و انتقال آن به محل تحویل را دریافت کند. کانتینر یا کالا را به محل تحویل می‌رساند، حامل همچنان می‌تواند مسئول باشد.

علامت ها و شماره ها

علامت ها و اعداد اطلاعات مهم در حمل و نقل بین المللی هستند. حمل کننده بسته ها را با برخی از اطلاعات شناسایی حمل و نقل بین المللی، به طوری که گیرنده در تشخیص آن راحت باشد، مشخص می‌کند. علائم و اعداد می تواند هر یک از مشخصات زیر را داشته باشد:

نام و آدرس گیرنده

شماره سفارش خرید

شماره بسته از ۱ تا ۳۲ برای شناسایی آسان در حمل و نقل بین المللی

مارک‌ها و اعداد نقش بسیار مهمی را در حمل بار و یا حمل LCL دارند. بسته ها را به گونه ای علامت گذاری می‌کنند تا شناسایی آنها آسان باشد، همانطور که در یک دسته بار، بسته های زیادی وجود دارد که متعلق به بسیاری از حمل کننده ها می‌باشد.

شرح بسته ها و کالاها

برای توصیف دقیق کالا است که کالا در کانتینر یا LCL بارگیری می‌شود. به طور کلی دیگر اطلاعات مانند تعداد بسته ها، شرایط حمل و نقل بین المللی و کد HS نیز ذکر شده است.

وزن ناخالص

وزن کالا با احتساب بسته بندی است. به طور کلی از مجموع وزن کالا و وزن بسته بندی استفاده می شود.

لطفا توجه داشته باشید که در اغلب موارد، تامین کننده وزن کالا را اعلام می‌کند. اگر وزن اعلام شده با وزن حقیقی مغایرت داشته باشد، مقامات گمرکی می‌توانند کالا را ضبط کنند.

حمل و نقل بین المللی هوایی

بارنامه هوایی (AWB)

AWB بدین معنی است که یک کالا در مقصدی مشخص شده فرود می‌آید، بلافاصله به گیرنده یا کارگزار گمرکی برای ترخیص و تحویل نهایی تحویل داده می‌شود.

بارنامه هوایی چگونگی حمل یک محموله برای اثبات اینکه حمل کننده، بار را دریافت کرده است را نشان می دهد.

اگر کالا تحت اعتبار نامه ای پرداخت می‌شود یا از طریق بانک فرستنده برای انجام پرداختی ها، به یک بانک دیگر در مقصد ارسال شود، گیرنده باید به بانک مبالغ تعیین شده را پرداخت کند و یک نسخه بانک را به شرکت هواپیمایی ارائه ‌دهد تا کالا را آزاد کنند.

این فرآیند معمولا چندین روز طول می کشد که در آن کالاها در انبار قرار دارند و احتمالا هزینه هایی را به همراه خواهند داشت.

اینکوترمز واردات از چین در حمل و نقل بین المللی:

Incoterms – واردات از چین در حمل و نقل بین المللی

اینکوترمز قوانینی است که به خریداران و فروشندگان اجازه می‌دهد مشخصات کامل هر کالایی را شناسایی کنند.

Incoterms (شرایط تجاری بین المللی) دارای مجموعه ای از ۱۱ اصطلاح تجاری بین المللی استاندارد است که آخرین نسخه اینکوترمز مربوط به سال ۲۰۱۰ است.

Incoterms نیز مسئولیت های ترخیص کالا از گمرک، وظایف بین طرفین را هماهنگ می‌کند.

به عبارت دیگر، incoterms در هر فرایند واردات و صادرات ضروری است، این ابزار برای حمل و نقل بین المللی جهت تسهیل روند حمل و نقل بین لمللی استفاده می‌شود. اینکوترمز مشخص می‌کند که چه مدل حمل و نقل بین المللی قرار است انجام شود و در صورت خطر از دست رفتن و آسیب دیدن کالا، چه تصمیماتی باید گرفته شود.

قوانین اینکوترمز، توسط دولت ها، مقامات حقوقی در سراسر جهان برای تفسیر عبارات معمول استفاده شده در تجارت بین المللی تنظیم شده است.

Incoterms با مسائل حمل و نقل بین المللی مرتبط هستند، آنها به عنوان یک راه مناسب برای تایید نقش هر یک از طرفین (که هزینه های مختلف را در طول حمل و نقل بین المللی پرداخت می‌شود) استفاده می‌شوند. Incoterms طیف وسیعی از مسئولیت ها و تعهدات را برای فروشندگان و خریداران را پوشش می‌دهد. هر incoterm دارای قوانین و مسئولیت های مناسب است که نقش هر یک از طرفین را تعیین می‌کند. استفاده از Incoterms به عنوان بخشی از قرارداد فروش، وضوح کار را برای هر دو طرف فراهم می‌کند. استفاده از Incoterms نامناسب و یا استفاده از اصطلاحات نامفهوم، پیامدهای بدی دارد و منجر به هزینه های غیر منتظره، تاخیر و مشتریان ناراضی می‌شود.

۱۱ اصطلاح زیر را می توان به دو گروه تقسیم کرد:

حمل و نقل بین المللی دریایی: FAS، FOB، CFR، CIF

هر نوع حمل و نقل بین المللی: EXW، FCA، CPT، CIP، DAT، DAP، DDP

 FOB :
 فوب به معنی “تحویل روی عرشه کشتی” جهت حمل و نقل بین المللی می‌باشد. کالا به وسیله فروشنده در بندری که در قرارداد فروش ذکر شده روی عرشه کشتی جهت حمل و نقل بین المللی قرار داده می‌شود. خطرات خسارت، فقدان کالا، هنگامی که از لبه کشتی می‌گذرد از فروشنده به خریدار انتقال می‌یابد.

EXW – Ex Works

EXW :
 بدین معنی است که تنها مسئولیت فروشنده در این می‌باشد که کالا را در محل شخصی خود (یعنی محل کار و یا محوطه کارخانه) جهت حمل و نقل بین المللی در اختیار مشتری قرار دهد. در این حالت فروشنده مسئول نیست تا کالا را بر روی وسیله نقلیه‌ای که خریدار تهیه می‌نماید بارگیری کند مگر این که شرایط دیگری گذاشته شده باشد. خریدار، کلیه هزینه‌های خطرات ناشی از آوردن کالا به مقصد مورد نظر را متحمل می‌گردد. از این جهت این حالت کم‌ترین وظیقه برای فروشنده را دارا می‌باشد.

CFR – هزینه و حمل و نقل بین المللی (به نام بندر مقصد) – حمل و نقل بین المللی دریایی

هزینه و کرایه حمل تا مقصد همان C&F سابق است ولی مخصوص حمل دریایی. کالا وقتی از روی نرده کشتی عبور می‌کند (بارگیری می‌شود) مسئولیت فروشنده خاتمه می یابد. هزینه بیمه با خریدار است. هزینه حمل و نقل بین المللی با فروشنده‌است. عقد قرارداد بیمه با خریدار است. عقد قرارداد حمل و نقل بین المللی با فروشنده می باشد.

CIP :

کرایه حمل و نقل بین المللی و بیمه پرداخت شده تا (مقصد تعیین شده)

کرایه حمل و نقل بین المللی و بیمه پرداخت شده به معنای آن است که فروشنده وظایفی شبیه به مورد اصطلاح کرایه حمل پرداخت شده تا CPT را دارد به اضافه این که باید برای خطراتی که طی مدت حمل و نقل بین المللی خریدار را از حیث فقدان یا ورود خسارت به کالا تهدید می‌کند نیز مصون بدارد. فروشنده قرارداد بیمه را منعقد می کند و حق بیمه را می‌پردازد. خریدار باید توجه داشته باشد که تحت اصطلاح CIP فروشنده فقط ملزم به گرفتن حداقل پوشش بیمه‌ای است. اصطلاح CIP فروشنده را ملزم به ترخیص کالا برای صدور می‌کند. این اصطلاح را می‌توان برای هر نوع حمل و نقل بین المللی از جمله حمل مرکب به کار برد.

FAS:

فاس به معنی تحویل بار جهت حمل و نقل بین المللی کنار کشتی است و تحت این مقررات، تعهدات فروشنده با قراردادن کالا برای حمل و نقل بین المللی کنار کشتی روی اسکله یا بارج به پایان می‌رسد. بدین مفهوم که خریدار تمام هزینه‌ها و مسوولیت‌های خسارت یا فقدان را از زمان گذاردن کالا کنار کشتی جهت حمل و نقل بین المللی باید متحمل گردد. باید توجه داشت که برخلاف مقرارت فوب این مقررات خریدار را موظف می‌سازد تا تشریفات صادراتی کالا را انجام دهد.

خریدار باید تمام هزینه های خطرات از دست دادن یا خسارت به کالا را از آن لحظه بپردازد. این اصطلاح تنها برای حمل و نقل بین المللی دریایی استفاده می‌شود. GAS برای محموله های فله ای استفاده می‌شود.

FCA:

این مفهوم بدین معناست که مسئولیت فروشنده وقتی که کالا را جهت صادرات از گمرک مبدا ترخیص نمود در یک محل تعیین شده به حمل و نقل کننده تحویل بدهد. فروشنده کالا در محل مقرر شده در اختیار حمل کننده قرار می‌دهد . بارگیری با خریدار است و هزینه حمل و بیمه با خریدار است.

از وظایف فروشنده اخذ پروانه صادرات و مجوز صادرات و انجام تشریفات گمرکی و ترخیص کالا است.

هزینه CFR:

بدین معنی است که فروشنده باید هزینه ها و حمل و نقل لازم را به منظور تحویل کالا به بندر مقصد پرداخت کند.

این اصطلاح فقط برای حمل و نقل بین المللی دریایی استفاده می‌شود.

CIF :

سیف به معنی ارزش بیمه و کرایه می‌باشد. این مقررات مانند (سی اند اف) می‌باشد. مضاف بر این که فروشنده موظف است بیمه دریایی کالا را در مقابل خسارت یا فقدان در مدت حمل و نقل بین المللی فراهم آورد. فروشنده با بیمه‌گر قرارداد منعقد می‌نماید و حق بیمه را می‌پردازد. خریدار بایستی توجه داشته باشد که بر اساس این مقررات (کرایه و بیمه پرداخت شده) از فروشنده خواسته می‌شود که حداقل پوشش بیمه‌ای را که FPA نامیده می‌شود اخذ نماید.

با این حال، اگر خریدار تمایل به حفاظت بیشتر بیمه داشته باشد، باید به طور صریح با فروشنده این مطلب را طی کند یا اینکه قراردادهای بیمه اضافی خود را تنظیم کند.

CPT :

کرایه حمل و نقل بین المللی پرداخت شده تا مقصد تعیین شده
کرایه حمل و نقل بین المللی پرداخت شده به معنای آن است که فروشنده کرایه حمل و نقل بین المللی کالا تا مقصد تعیین شده را می‌پردازد. مسئولیت فقدان یا خسارت وارده بر کالا، همچنین هر گونه هزینه‌های اضافی ناشی از حوادثی که برای حمل کننده رخ می‌دهند از زمانی که کالا تحت نظارت حمل کننده (شرکت حمل و نقل بین المللی) در آمد از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود.
“حمل کننده” (شرکت حمل و نقل بین المللی) یعنی هر شخصی که اجرا یا فراهم کردن مقدمات اجرای حمل از نوع راه آهن، جاده‌ای، دریایی، هوایی، آب‌راه داخلی با حمل مرکب را در یک قرارداد حمل تعهد می‌کند.
در صورتی که از حمل کنندگان دیگری هم برای حمل و نقل بین المللی کالا به مقصد توافق شده استفاده شود، با تحویل کالا به اولین حمل کننده (شرکت حمل و نقل بین المللی) مسئولیت از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود. این اصطلاح را می‌توان برای هر نوع حملی از جمله حمل مرکب به کار برد.

“حامل” به معنای هر فردی است که در قرارداد حمل و نقل بین المللی، متعهد به انجام حمل و نقل بین المللی توسط راه آهن(ریلی)، جاده ای، دریایی، هوایی و یا ترکیبی از این حالت است.

اصطلاح CPT کرایه حمل تا مقصد پرداخت شده، یعنی اینکه فروشنده کالا را در محل تعیین شده ( اگر چنین محلی بین طرفین توافق شده باشد ) به حمل کننده یا شخص دیگری که توسط فروشنده انتخاب شده تحویل می­دهد. فروشنده باید قرارداد حمل را منعقد و هزینه حمل لازم برای رسیدن کالا به محل تعیین شده در مقصد را بپردازد.این اصطلاح می‌تواند برای هر نوع حمل و نقل بین المللی از جمله حمل و نقل بین المللی چند منظوره استفاده شود.

ورود:

DAT- تحویل در ترمینال:

ممکن است برای همه روش های حمل و نقل بین المللی مورد استفاده قرار گیرد. فروشنده کالا را زمانی تحویل می‌دهد که کالاها در ترمینال مشخص شده قبلی از وسیله حمل پایین گذاشته و در اختیار خریدار قرار داده شود.

 DAP- تحویل در محل:

فروشنده موقعی کالا را تحویل داده است که کالا در محل تعیین شده در دسترس فروشنده و آماده پایین گذاری (تخلیه) از وسیله حمل باشد.

از دو طرف معامله خواسته می‌شود تا آنجایی که ممکن است نقطه ای را در مکان توافق شده تعیین کنند. زیرا در این نقطه ریسک از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود.

 DDP – تحویل وظیفه پرداخت شده:

بدین معناست که فروشنده تعهد خود را برای تحویل کالا در محل نامگذاری در کشور وارداتی به عهده دارد.

فروشنده موظف است تمامی مسئوليت خطرهاى متوجه كالا و هزينه‌هاى آن تا اين محل، از جمله هر گونه حقوق و عوارض متعلق به ورود كالا به كشور مقصد را در صورت اقتضاء، تقبل كند.

در حالى كه اصطلاح تحويل كالا در محل كار (EXW) مبين حداقل مسئوليت فروشنده است، اصطلاح DDP از حداكثر تعهد فروشنده حكايت مى‌كند. اگر فروشنده به طور مستقیم یا غیرمستقیم بتواند مجوز واردات را دریافت کند، این اصطلاح نباید استفاده شود.

واژه نامه حمل و نقل بین المللی

در این مطلب لیستی را به ترتیب حروف الفبا با بیشترین استفاده از لغات لجستیک و حمل و نقل بین المللی پیدا خواهید کرد. بسیاری لغات و اصطلاحات در حمل و نقل بین المللی وجود دارند که به رسمیت شناختن همه آنها دشوار است. اما نگران نباشید، حمل و نقل بین المللی شرکت پی اس پی اکسپرس، اصطلاحات رایج و مهم را با دقت و حساسیت در اینجا برای شما ذکر کرده است.

A

Ad Valorem Tariff“با توجه به ارزش کالا” تعرفه محاسبه می‌شود، و یا به عنوان یک درصد از ارزش کالا با توجه به قوانین و مقررات انجام می‌شود؛ به عنوان مثال ۱۵ درصد ad valorem به معنای ۱۵ درصد ارزش کالای وارد شده است.

 Airway billبارنامه حمل و نقل هوایی: بارنامه‌ای که شامل هر دو پرواز داخلی و بین المللی است که کالا را به یک مقصد مشخص منتقل می‌کند. بارنامه حمل و نقل هوایی است که به عنوان رسید برای فرستنده می‌باشد و نشان می‌دهد که حامل، کالا را قبول کرده و موظف به حمل و نقل بین المللی کالا به فرودگاه مقصد با توجه به شرایط خاص است.

ATA Carnet: ATA Carnet (معروف به “Passport Merchandise“) یک سند است که واردات موقتی محصولات به کشورهای خارجی را با حذف وظایف و مالیات بر ارزش افزوده (VAT) یا ارسال سپرده های امنیتی انجام می‌دهد.

(AD) Anti-Dumping: ابزار ضد انفجار، همراه با “ضمانت ها” و “اقدامات مقابله ای”، این ابزار برای محافظت از صنایع داخلی در برابر افزایش واردات است. گرچه سازمان تجارت جهانی در تلاش برای از بین بردن همه موانع تجاری می‌باشد، اما به رسمیت شناخته شده است که کشورها نیاز به انعطاف پذیری دارند تا به شوک های اقتصادی برسند زیرا توافقات چند جانبه به طور فزاینده ای تجارت را آزاد می‌کند. به این ترتیب، این اقدامات به کشورها اجازه می‌دهد تا به طور موقت از اقتصاد خود در مقابل نوسانات و الگوهای تجارت محافظت کنند.

 alongside: محصولات در کنار یک کشتی تحویل داده می‌شوند و یا بر روی اسکله یا بارج در دسترس قرار می‌گیرند تا بتوان آنها را در کشتی جهت حمل و نقل بین المللی بارگیری کرد.

Arbitrageروند خرید ارز، سهام، اوراق قرضه و سایر کالاها در یک بازار که بلافاصله آنها را در بازار دیگری با قیمت های بالاتر به فروش می‌رسانند.

B

 Balance of tradeتعادل تجارت: تفاوت بین کل واردات و صادرات یک کشور است. اگر صادرات بیش از واردات باشد، تعادل تجارت مطلوب وجود دارد؛ اگر نه، یک کسری تجاری وجود دارد.

 (B / L) بارنامه: یک سند که شرایط قرارداد بین یک فرستنده و یک شرکت حمل و نقل بین المللی را تعیین می‌کند که تحت آن حمل و نقل بین المللی بین نقاط مشخص شده برای یک کالا در نظر گرفته شده است. معمولا فرم های صادر شده توسط حامل جهت حمل و نقل بین المللی تهیه می‌شوند.

رسید برای کالاهای تحویل شده به حامل برای حمل و نقل بین المللی

تعریف قرارداد حمل کالا

یک سند برای کالاهای شرح داده شده در بارنامه

این سند به طور کلی صادر نمی‌شود مگر اینکه “به منظور سفارش” در نظر گرفته شده باشد.

 Bonded warehouseانبار نگهداری امانات: انبار توسط قوانین و مقررات، مجاز به نگهداری کالاهای قانونی است و به پرداخت مالیات و هزینه ها موظف است، تا زمانی که کالا از انبار به بیرون برود.

 bookingرزرو: درخواست فضا جهت حمل و نقل بین المللی کالا و انجام مراحل لازمه

C

 Consigneeگیرنده کالا: شخص حقیقی یا حقوقی که کالا را در مقصد از شرکت باربری جهت حمل و نقل بین المللی تحویل می‏گیرد.

Cost and Freight (CFR) هزینه حمل و نقل بین المللی: یک اصطلاح قیمت گذاری که نشان دهنده هزینه کالا و حمل و نقل بین المللی، ارزش و کرایه حمل تا مقصد است. کالا وقتی بر روی کشتی بارگیری می‌شود مسئولیت فروشنده خاتمه می‌یابد .هزینه بیمه با خریدار است و هزینه حمل و نقل بین المللی با فروشنده‌ می‌باشد.

CBM: اختصار برای محاسبه متر مکعب

Consolidatorیک حامل که با توجه به مقررات، تعدادی از کالا ها را توسط حمل و نقل بین المللی برای یک مقصد می‌آورد.

 Carrierحامل : هر فردی که از طریق قرارداد حمل و نقل بین المللی متعهد می‌شود تا حمل و نقل بین المللی را به روش ریلی، زمینی، دریایی، هوایی، آبراه داخلی و یا ترکیبی از وسایل حمل و نقل بین المللی حمل کند و به مقصد برساند.

 Clean bill of lading: بارنامه برای کالای صادر شده توسط یک حامل، که نشان می‌دهد این کالا در “شرایط و ظاهری خوب ” بدون خسارت و سایر موارد غیرقانونی دریافت شده است.

Cost, Insurance, Freight (CIF) هزینه، بیمه، حمل و نقل بین المللی: یک اصطلاح قیمت گذاری که نشان دهنده هزینه کالاها، بیمه، حمل و نقل بین المللی و بنادر مربوط به حمل و نقل بین المللی است.

 Commercial invoiceفاکتور تجاری: رسید برای یک معامله و یا کالای خریداری شده (فاکتور) که نشان دهنده فروشنده و گیرنده یا خریدار است. فاکتور تجاری بایستی شامل لیست مشخصی از کالا با شرح کامل ارزش کل آن باشد.

 commodityکالا: هر کالایی که در تجارت مبادله می‌شود، اما بیشتر کالاهایی که به عنوان مواد اولیه، از جمله مواد معدنی مثل قلع، مس و منگنز و همچنین محصولات تولیدی عمده مانند قهوه، چای اشاره داشت.

Customsگمرک: مقامات تعیین شده برای گردآوری قوانین و مقررات وارداتی و صادرات کشور است.

CNTR NO: شماره کانتینر

D

DDC: هزینه تحویل مقصد

DDP (Delivered Duty Payed): تحويل كالا در محل مقرر همراه با ترخيص و با پرداخت حقوق و عوارض گمركي.

مالیات پرداخت شده: معامله ای است که فروشنده مسئول تمام هزینه های حمل و نقل بین المللی کالاهای خود است تا زمانی که آنها منتقل و توسط خریدار دریافت شوند. این معامله شامل پرداخت هزینه حمل و نقل بین المللی، مالیات و سایر هزینه های متحمل شده هنگام حمل کالا می‌شود.

Door to doorدرب به درب: سرویسی است که محموله پستی را از درب منزل / محل کار شما تحویل گرفته و کالا را درب منزل یا محل کار مشتری تحویل می‌دهد.

 dutyوظیفه: مالیات بر واردات کالا توسط ادارات گمرکی یک کشور اعمال می‌شود. مالیات عموما بر اساس ارزش کالا (ad valorem)، برخی عوامل دیگر مانند وزن یا کمیت و یا ترکیبی از ارزش و عوامل دیگر می‌باشد.

 draftپیش نویس: به یک قرارداد بدون قید و شرط به صورت کتبی از یک شخص به دیگری، جهت پرداخت مبلغ مشخص شده در تاریخی معین شده می‌گویند.

Drawee: فردی یا شرکتی که مبلغ اعلام شده ای را به کشور بدهکار است.

E

 Exchange permit: مجوز گاهی اوقات از سوی دولت وارد کننده لازم است تا شرکت وارداتی را قادر سازد که پول کشور خود را به ارز خارجی تبدیل کند تا فروشنده هزینه ها را در کشوری دیگر پرداخت کند.

ETA: زمان تخمینی ورود

ETD: زمان تخمینی خروج

Ex Works: تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدأ 

F

(FOB) Free On Board: تحویل محموله بر روی عرشه کشتی در مبدأ. زمانی که فروشنده کالا را از روی عرشه کشتی عبور داد، وظایف خود را خاتمه داده‌است. هزینه حمل و نقل بین المللی و بیمه با خریدار می‌باشد.

 Freight forwarder: مسئول انتقال مرسوله از یک مبدا به یک مقصد می‌باشد.

FCL: گرفتن ظرفیت کامل یک کانتینر، یک اصطلاح حمل و نقل بین المللی دریایی مشترک که در صادرات و واردات استفاده می‌شود.

Free trade zone منطقه آزاد تجاری: بندر تعیین شده توسط دولت یک کشور برای ورود بدون مالیات کالا است.

G

GATT (General Agreement on Tariffs and Trade)) (توافق عمومی در مورد تعرفه ها و تجارت): یک معاهده چند جانبه ای که در سال ۱۹۴۷ به امضا رسید، به منظور کمک به کاهش موانع تجاری میان کشورهای امضا کننده و ترویج تجارت از طریق امتیازات تعرفه ای. کار توافقنامه GATT مسئولیت شورای تجارت کالاهاست که از نمایندگان کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی تشکیل شده است. عضویت GATT در حال حاضر شامل بیش از ۱۱۰ کشور است.

 Gross weightوزن ناخالص (GR Wt./GW): وزن کامل از جمله کانتینر و اقلام بسته بندی

 General export licenseمجوز صادرات عمومی: هر یک از مجوزهای گوناگون صادراتی شامل کالاهای صادراتی است که (IVEL) مورد نیاز نیست.

I

 Import licenseمجوز واردات: سند مورد نیاز و صادر شده توسط برخی از دولت های ملی مجاز جهت واردات کالا به کشور خود است.

L

LCL: خرده بار، بارگیری کالاهای خرد، کمتر از یک کانتینر

 (L/C) Letter of credit (اعتبارات اسنادی) اعتبار نامه: توسط یک خریدار کالا و یا یک بانک برای هر دستورالعمل صادر می‌شود.

 Landed cost: هزینه کل یک کالا به یک خریدار، از جمله هزینه حمل و نقل بین المللی.

M

 Manifestمانیفست: فهرستی از کالاها که توسط یک حامل منتقل می‌شود.

 Measurement Tonاندازه گیری تن: اندازه گیری فضا است، معمولا ۴۰ فوت یا یک متر مکعب است.

Markingعلامت گذاری: نام ها، اعداد و سایر نمادها در بسته های حمل و نقل بین المللی برای تسهیل شناسایی قرار می‌گیرند. همچنین به عنوان علائم شناخته شده است.

 Market Disruptionاختلال در بازار: وضعیتی که افزایش واردات یک محصول خاص باعث کاهش شدید در فروش داخلی این محصول می‌شود و در نتیجه ایجاد مشکل برای تولید کنندگان داخلی را به همراه دارد.

N

 Net Weight (Actual Net Weight)وزن خالص (وزن خالص واقعی): وزن کالاها به تنهایی بدون هیچگونه بسته بندی جهت حمل و نقل بین المللی.

NAFTA (North American Free Trade Agreement) (توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی): توافقنامه تجارت آزاد شامل ایالات متحده آمریکا، کانادا و مکزیک.

O

 Ocean Bill of Ladingبارنامه حمل و نقل بین المللی: بارنامه ای که به عنوان سند قرارداد حمل و نقل بین المللی و رسید دریافت كالا و سند مالكیت می‌باشد و زمان ادعای خسارت از بیمه می‌توان به عنوان پشتوانه مورد استفاده قرار داد.

 On board bill of ladingبارنامه حمل و نقل بین المللی بر روی کشتی: بارنامه ای که در آن یک حمل کننده گواهی می‌کند که کالاها در یک کشتی خاص قرار داده شده اند.

 Order bill of ladingسفارش بارنامه حمل و نقل بین المللی: یک بارنامه قابل قبول به منظور حمل و نقل بین المللی

P

Partial Shipment :حمل در چند مرحله را حمل Partial Shipment می گویند.

 Port of dischargeبندر تخلیه: یک بندر که در آن محموله کشتی تخلیه می‌شود.

 Port of entryبندر ورودی: بندری که در آن کالاهای خارجی پذیرفته شده به کشور وارد می‌شوند.

 Port of loadingبندر بارگیری حمل و نقل بین المللیبندری که در آن کالا بارگیری شده و برای حمل و نقل بین المللی به کشتی تحویل داده می‌شود.

 Packing listفهرست بسته بندی: اینلیست یکی از اسنادی است که فروشنده موظف است برای خریدار تهیه کند و در تاریخ مشخص ارسال کند. بیان گر تعداد و نوع بسته بندی ها و هم چنین وزن خالص و ناخالص کل سفارش است.

فاکتور صورتحساب Proforma invoice: صورتحساب ارائه شده توسط یک تامین کننده، پیش از حمل و نقل بین المللی کالا، اطلاع دادن به خریدار از نوع محموله و مقادیر کالاهای ارسالی، ارزش آنها و مشخصات مهم (وزن، اندازه و غیره).

 Proof of deliveryاثبات تحویل (POD): سند کتبی از نام فردی است که با تاریخ و زمان، تحویل کالا یا بسته را امضا کرده است.

Q

Quota: مقدار کالاهای خاصی که یک کشور اجازه ورود آن را صادر می‌کند.

 Quotationیک پیشنهاد برای فروش کالا با قیمت مشخص شده و تحت شرایط خاص

S

Ship’s Manifestمأموریت کشتی: ابزاری نوشتاری است که لیست کالاهای اشخاص که در کشتی قرار دارد توسط کاپیتان کشتی امضا شده است.

:Shipper فرستنده بار یا شرکت حمل و نقل بین المللی

T

 Trackingردیابی: یک سیستم ضبط فواصل زمانی حمل و نقل بین المللی از مبدا به مقصد

 Trade Barriers موانع تجاری غیر تعرفه‌ایقوانین، مقررات، سیاست ها یا شیوه های دولتی که محصولات داخلی را از رقابت خارجی محافظت می‌کنند و یا صادرات محصولات داخلی خاص را تحریک می‌کنند.

 Tare weightوزن بسته بندی: وزن یک کانتینر و موارد بسته بندی بدون در نظر گرفتن وزن کالاهای حاوی آن

 Terminalترمینال: یک منطقه اختصاصی که در آن کالاها برای بارگیری در یک کشتی، قطار، کامیون یا هواپیما آماده می‌شوند یا بلافاصله پس از تخلیه از کشتی، قطار، کامیون یا هواپیما انباشته می‌شوند.

 Tariff (the rate of duty)تعرفه (نرخ عوارض گمرکی): یک برنامه یا نظام وظیفه ای که توسط یک دولت بر واردات تحمیل شده است.

TEU: واحد معادل ۲۰ پا

 Transaction statementبیانیه معامله: یک سند که شرایط توافق شده بین وارد کننده و صادر کننده را مشخص می کند.

 UN numbers or UN IDsشماره های سازمان ملل یا شناسه های سازمان ملل متحد: شماره های چهار رقمی که کالاهای خطرناک، مواد خطرناک (مانند مواد منفجره، مایعات قابل اشتعال، مواد سمی و غیره) را در چارچوب حمل و نقل بین المللی شناسایی می‌کنند.

V

 (VAT) Value Added Tax (مالیات بر ارزش افزوده) مالیات بر ارزش افزوده: مالیات نسبتا ساده ای است. رایجترین مالیات در دنیای امروز نیز محسوب می‌شود.

w

Warehouse Receipt رسید انبار: برای شناسایی کالاهای ذخیره شده در انبار استفاده می‌شود. رسید انبارها اسناد مشترک در بانکداری بین المللی هستند.

وزن

Gross – وزن تقریبی کالاها از جمله بسته بندی.

Net – وزن دقیق کالاهای بدون هر بسته بندی.

Tare – وزن بسته بندی

وزن / اندازه گیری تناي در حمل و نقل بین المللی – در بسیاری از موارد، نرخ برای هر وزن / اندازه تن، گزینه مناسب نشان داده شده است. این به این معنی است که میزان براساس تناژ، وزن یا اندازه برآورد خواهد شد، هر کدام که برای صاحب کالا نرخ کمتری داشته باشد در نظر گرفته می‌شود.
 Weight toneوزن تن – اندازه گیری متریک برابر ۱۰۰۰ کیلوگرم.
 (WTO) World Trade Organization (سازمان تجارت جهانی) سازمان تجارت جهانی: سازمان بین المللی که منجر به مذاکرات دورۀ اروگوئه GATT شد. سازمان تجارت جهانی به دنبال ایجاد قوانین تجارت بین کشورها است؛ هدف این است که برای کمک به جریان تجارت هموار، آزادانه، عادلانه و قابل پیش بینی عمل می‌کند.

International Air Transport Association یا انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی ( یاتا ) 

سازمان هوانوردی و هواپیمایی کشوری

سازمانی است بین المللی که متشکل از ۲۶۰ شرکت  ( تا سال ۲۰۱۶ ) هواپیمایی که پس از جنگ جهانی دوم و در تاریخ ۱۹ آوریل ۱۹۴۵ ( ۱۳۲۴ خورشیدی ) توسط ۵۷ شرکت هواپیمایی از ۳۱ کشور در شهر هاوانا کشور کوبا تحت عنوان پیمانی به همین نام بنیان گذاری گردید تا به حل مسائلی بپردازد که در اثر گسترش سریع حمل و نقل هوایی به وجود آمده بود. یاتا در واقع جایگزین انجمن ترافیک هوایی بین المللی گردید که در سال ۱۹۱۹ ( ۱۲۹۸ خورشیدی ) به منظور حمل و نقل منظم هوایی در شهر لاهه سازمان یافته بود. مقر اصلی یاتا در شهر مونترال کشور کانادا و دفتر اجرایی آن در ژنو سوئیس مستقر می باشد. یاتا دارای ۶۳ دفتر نمایندگی در ۶۱ کشور جهان است و دفاتر منطقه ای آن در عمان ، پکن ، بروکسل ، مادرید ، ژوهانسبورگ ، مسکو ، میامی و واشنگتن قرار دارند. این سازمان هم اکنون ۸۳ درصد از ترافیک هوایی جهان را به خود اختصاص داده است.
اهداف و وظایف :
۱ – امکان همکاری میان شرکتهای هوایی که به طور مستقیم و یا غیر مستقیم مشغول به انجام کار حمل و نقل هوایی بین المللی می باشند.۲ – همکاری با سازمان هواپیمایی ایکائو و دیگر سازمانهای بین المللی مانند : هواشناسی ، نقشه برداری ، جغرافیایی ، بهداشت جهانی و …۳ – توسعه حمل و نقل هوایی امن. یاتا سازمانی است غیر دولتی ، غیر انحصاری ، دموکراتیک ، غیر سیاسی با هدفی معلوم و امکان عضویت دلخواه در آن. عضویت در یاتا برای تمام شرکتهای هواپیمایی با اجازه دولت متبوعه که خود عضو ایکائو باشد و به شرط داشتن پروازهای منظم امکان پذیر می باشد.
 نکته قابل توجه این است که انجمن امریکایی حمل و نقل هوایی اتا ( AATA ) و انجمن اروپایی حمل و نقل هوایی ایتا ( EATA ) از زیر مجموعه های قاره ای یاتا هستند و مقر آنها نیز در مقر اصلی یاتا در شهر مونترال می باشد.
دوره های بین المللی IATA :
 این انجمن ( یاتا ) در زمینه بخشهای مهم حمل و نقل هوایی آموزشهایی به متقاضیان ارائه می نماید و به آنها مدرک بین المللی اعطا می نماید. این آموزشها در زمینه خطوط هوایی ، فرودگاه ها ، خدمات ناوبری هوایی ، حمل بار ، ایمنی ، عملیات زمینی ، گردشگری و مواردی از این قبیل می باشد.
 یکی از مدارکی که توسط این سازمان ارائه می گردد ، مدرک بین المللی مهمانداری هواپیما می باشد. دارندگان این مدرک می توانند در خطوط هواپیمایی بین المللی به عنوان مهماندار فعالیت نمایند. متاسفانه یاتا از سال ۱۳۹۰ فعالیت خود را در ایران قطع کرد.

مروری بر چگونگی پیدایش رشته تاریخ اقتصاد

اقتصاد

تاریخ اقتصاد در بر گیرنده مطالعات اقتصادی یا پدیده های اقتصادی در گذشته است. این شاخه، تجزیه و تحلیلی است در تاریخ اقتصاد که با استفاده از ترکیبی از روش های تاریخی، وذشهای آماری، و با استفاده از نظریه اقتصادی مرتبط به هر نهاد یا موقعیت تاریخی صورت می پذیرد. این حوزه شامل موضوعاتی از قبیل سابقه کسب و کار، سابقه مالی و مناسبات مرتبط با هر ناحیه تاریخ اجتماعی مانند تاریخ دموگرافیک (جمعیت شناختی) و تاریخ کارگری است. کمیت های مرتبط با تاریخ اقتصادی نیز به عنوان تاریخ اقتصادی جدید در نظر گرفته می شوند.

توسعه تاریخ اقتصادی به عنوان یک رشته جداگانه

در نظر گرفتن تاریخ اقتصادی به عنوان یک رشته دانشگاهی جدا برای سالیان زیادی مورد بحث بوده است. دانشگاهیان مدرسه اقتصاد لندن و دانشگاه کمبریج در دوران بین دو جنگ جهانی اختلافات زیادی بر سر جدایی دو حوزه اقتصاد و تاریخ اقتصادی داشتند. اقتصاددانان دانشگاه کمبریج بر این باورند که اقتصاد اصلی به عنوان بخشی از تاریخ اقتصادی بوده و این دو، جدایی ناپذیر هستند. این درحالی است که اقتصاددانان مدرسه اقتصاد لندن معتقد بودند تاریخ اقتصادی جایگاه خاص خود را داشته و روش تحقیق و جایگاه دانشگاهی متفاوتی از اقتصاد اصلی دارد.

در دوره اول پایه گذاری، مدرسه اقتصاد لندن جایگاهی مجزا از اقتصاد اصلی را برای تاریخ اقتصاد در نظر گرفت. بسیاری از دانشگاه های انگلستان به پیروی از مدرسه اقتصاد لندن برنامه کلاسی مجزایی را برای تاریخ اقتصاد در نظر گرفتند. در واقع رشته تاریخ اقتصادی کار خود را در سال ۱۹۲۶ و از مدرسه اقتصاد لندن آغاز کرد و دانشگاه کمبریج آخرین دانشگاهی بود که برنامه کلاسی جدا برای رشته تاریخ اقتصادی دایر کرد. با این حال، ۲۰ سال گذشته گواهی بر پایان یافتن جدایی این دو حوزه و ادغام منسجم دو رشته تاریخ اقتصاد و اقتصاد اصلی است. فقط دانشگاه گلاسو و مدرسه اقتصاد لندن هستند که در نظر گرفتن دو بخش مجزا برای تاریخ اقتصاد و اقتصاد اصلی در مقاطع کارشناسی ارشد را ادامه دادند. دانشگاه گلاسو و دانشگاه آکسفورد به طور مشترک اکثریت قریب به اتفاق مورخان اقتصادی آینده را از طریق نظام آموزشی عالی انگلیس آموزش دادند.

در ایالات متحده تاریخ اقتصادی به عنوان یک شکل کاربردی از اقتصاد در نظر گرفته می شد و به طور کلی هیچ متخصص فارغ التحصیل رشته تاریخ اقتصادی در هیچ یک از دانشگاه های سطح کشور وجود نداشت. اگر چه در بعضی از دانشگاه های این کشور از جمله دانشگاه های کالیفرنیا برکلی، هاروارد، نورث وسترن و ییل، تاریخ اقتصادی به عنوان یک درس مستقل برای دوره دکترا به طور منظم تدریس می شد.

در دهه های اخیر پس از داگلاس نورث، مورخان اقتصادی تمایل به چشم پوشی از مطالعه کمی محدود موضوعات و گرایش بیشتر به ادغام تاریخی، فرهنگی و اجتماعی موثر بر تکامل اقتصاد پیدا کرده اند. با این حال این روند توسط فرانچسکو برلدیزونی مورد انتقاد شدید قرار گرفته و از آن به عنوان شکلی از امپریالیسم اقتصادی «گسترش مدل های نئوکلاسیک به قلمرو روابط اجتماعی » یاد می کند. در مقابل او اقتصادانان در تخصص های دیگر شروع به نوشتن موضوعات دیگری مربوط به تاریخ اقتصادی کرده اند.

تاریخچه سرمایه داری

بعد از سال ۲۰۰۰ رشته نوپای تاریخچه سرمایه داری با دوره های آموزشی دانشکده های تاریخ پایه گذاری شد. این رشته شامل موضوعاتی قبیل بیمه، بانکداری و مقررات، ابعاد سیاسی و تاثیر آنها روی طبقه متوسط جامعه، زنان، قشر ضعیف و اقلیت های جامعه است.

رابطه بین اقتصاد و تاریخ اقتصادی

ایروینگ فیشر، اقتصاددان دانشگاه ییل، در سال ۱۹۳۳ در «تئوری بدهی کاهش قدرت از رکود بزرگ» در خصوص رابطه میان اقتصاد و تاریخ اقتصادی این گونه می نویسد: «مطالعه نقطه تعادل  می تواند در هر کدام از دو روش صورت پذیرد.» ممکن است ما یک واحد درسی را برای مطالعه یک نمونه واقعی تعادل که در گذشته اتفاق افتاده انتخاب کنیم که طبق گفته او شرایط بحرانی ۱۸۷۳ مثالی برای این موضوع است یا اینکه یک واحد درسی را به منظور مطالعه هر بخش تشکیل دهنده آن قبیل کاهش قیمت، کشق قوانین عمومی، روابط و ترکیب آنها با تمایلات دیگر بگذرانیم. سابقاََ صورت می گرفت در وهله اول حول اتفاقات و حقایق و در مرحله بعد درباره تمایلات بود. سابقاََ در درجه اول تاریخ اقتصادی و پس از آن علم اقتصاد را در نظر می گرفتند. هر دو نوع از مطالعات مناسب و مهم است. هر کدام از آنها می تواند یاریگر دیگری باشد. رکود و بحران سال ۱۸۷۳ فقط در جریان مطالعات حول کاهش و غیره درک می شود و کاهش قیمت را تنها می توان در جریان تظاهرات سال ۱۸۷۳ درک کرد.

یک مکتب فکری در میان مورخان اقتصادی و جود دارد که اقتصاد تاریخی – که به مطالعه پدیده های اقتصادی در گذشته می پردازد – را از اقتصاد اصلی – که به آزمایش کلی نظریه های اقتصادی با لحاظ کردن یک قسمت تاریخی تکامل یافته می پردازد – جدا می‌کند. مورخ اقتصادی آمریکایی، چارلز پی کندلبرگ، در سال ۱۹۹۰ در کتاب خود تحت عنوان «اقتصاد تاریخی: هنر یا علم؟» این موضوع را توضیح می دهد. یکی از جوامع پیشرفته برای مورخان اقتصادی جامعه اروپاست که از آن تحت عنوان جامعه اقتصاد تاریخی اروپا نام می برند تا گویای این واقعیت باشد. تاریخ اقتصادی جدید اشاره به استفاده سیستماتیک از تئوری های اقتصادی یا تکنیک های اقتصاد سنجی به منظور مطالعه تاریخ اقتصادی دارد. اصطلاح اقتصاد کمیتی اولین بار توسط جاناتان آر تی هوگز و استنلی ریتر در سال ۱۹۶۰ مطرح شد و به واژه clio – که الهه شعر و موسیقی تاریخ و قهرمان شعر یونان است- اشاره کرده است. تاریخ‌دانان اقتصادی جدید استدلال می کنند که رویکرد آنها رویکردی ضروری است چرا که استفاده از تئوری در نوشتن تاریخ اقتصادی خوب بسیار مهم است. درحالی که مورخان به طور عام به این راهکار انتقاد داشته و درباره خطر ایجاد حواشی اضافی هشدار میدهند. تاریخ اقتصادی جدید اولیه، نوعی بیان متفاوت از آنچه می تواند اتفاق بیفتد، بود ولی این ویژگی مدت زیادی دوام نیاورد. برخی استدلال کرده اند که اوج تاریخ اقتصادی جدید در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بوده و به همین دلیل است که امروزه توسط اقتصاددانان و مورخان نادیده گرفته می شود.

دانشمندان تاریخ اقتصادی که جایزه نوبل گرفتند

میلتون فریدمن در سال ۱۹۷۶، رابرت فوگل در سال ۱۹۹۳ و مرتون میلر در سال ۱۹۹۰ میلادی، از جمله اقتصاددانانی به حساب می آیند که جایزه نوبل را دریافت کرده اند و فعالیت هایی در زمینه تاریخ اقتصادی نیز داشته اند.

رمزگشایی از سخنان جدید نظریه پرداز «پایان تاریخ با نظام لیبرال دموکراتیک»؛ آیا فوکویاما قبای سرخ به تن کرده است؟

حدود یک ماه پیش بود که «فوکویاما» فیلسوف آمریکایی، در گفت و گو با نشریه «نیواستیتس من» با بازنگری در فرضیه «پایان تاریخ با نظام لیبرال دموکراتیک» ادعا کرد به واسطه برخی از ضعف های این نظام چون ضعف در ایجاد هویت مشترک، ظهور نشانه های مازاد تولید و ایجاد شکاف طبقاتی چشمگیر، اقتصاد جهان نیازمند بازگشت سوسیالیسم است.

به گزارش اقتصاد نیوز، «دنیای اقتصاد» در تحلیلی از سخنان فوکویاما رمزگشایی کرده است. به نظر می رسد سوسیالیسم مدنظر او بیشتر توصیف کننده «سرمایه داری دولتی» پیاده شده در چین باشد.

رمز گشایی از سخنان فوکویاما

مصاحبه ماه گذشته فوکویاما با نشریه «نیو استیتس من» حاوی یک نکته بدیع بود. این فیلسوف آمریکایی که پیش از این به واسطه ادعای پایان تاریخ با لیبرال – دموکراسی به شهرت رسیده بود در گفت گوی اخیر خود ادعا کرده است که نظام لیبرالیسم به واسطه ضعف در ایجاد هویت مشترک، ظهور نشانه های مازاد تولید و ایجاد شکاف طبقاتی چشمگیر، نمی تواند نظام غالب بر سرنوشت بشر باشد. فوکویاما در بخشی از مصاحبه اخیر خود عقیده خود مبنی بر لزوم بازگشت سوسیالیسم را مطرح کرده است. البته به نظر می رسد منظور فوکویاما از سوسیالیسم نه نسخه مدنظر مارکس که یک رویکرد اصلاحی برای پوشاندن خلأهای نظام لیبرالیسم است. چرا که بررسی تجربیات جهانی نشان دهنده تفاوت در دستاورد نظام های اقتصادی مبتنی بر بازار و اقتصادهای مبتنی بر برنامه ریزی متمرکز است. واقعیتی که برای این متخصص اقتصاد سیاسی نیز عیان است. این فیلسوف آمریکایی «کاپیتالیسم چینی» را به عنوان آلترناتیو نظام اقتصادی آزاد معرفی کرده است. ترکیبی که البته نه حاصل اصلاح سوسیالیستی اقتصاد آزاد که میوه تغییر رویکردهای تمرکزگرایانه به مکانیزم بازار محور در یکی از کمونیستی ترین نظام های اقتصادی بوده است.

اصلاح یا انتحار ایدئولوژیک؟

چند روز پیش «یوشی هیرو فرانسیس فوکویاما» که روزی لیبرالیسم را نقطه پایان فرگشت ایدئولوژیک بشر می دانست در یک تغییر جهت فکری ادعا کرد که سوسیالیسم باید بار دیگر به رویه حاکم بر جهان بازگردد. به عقیده این فیلسوف آمریکایی برخی از پیش بینی های کارل مارکس در رابطه با نظام لیبرالیسم در حال وقوع است. منظور فوکویاما از این پیش بینی ها به طور خاص «ایجاد مازاد تولید و افزایش شکاف طبقاتی» است که در نهایت باعث تضعیف نظم فعلی حاکم بر جهان خواهد شد. فوکویاما که روزی کتاب «پایان تاریخ، آخرین انسان» را در جواب ادعای احاطه کمونیسم بر پایان جهان نوشته بود، عقیده دارد که نظام لیبرالیسم در بردارنده نوعی خلأ هویتی است،به این معنا که بر خلاف سوسیالیسم، سبک زندگی خاصی (نمونه ای از چنین تبلیغاتی را می توان در جای جای دیوارهای پیونگ یانگ دید) را تبلیغ نمی کند. از نگاه فوکویاما نشانه های این خلأ هویتی، تغییرات سیاسی علیه جهانی شدن در کشورهایی مانند آمریکاو انگلستان در سال های اخیر بوده است؛ بنابراین فوکویاما عقیده دارد «سوسیالیسم باید بازگردد». اما آیا این به معنای توصیه فوکویاما به اتخاذ رویکردهای سوسیالیستی به جای افزایش درجه آزادی بازار است؟

البته منظور فوکویاما از سوسیالیسم در اظهارنظر اخیر خود احتمالا با  آنچه مدنظر مارکس بوده است تفاوت آشکار دارد؛ به گفته این صاحب نظر اقتصاد سیاسی در مصاحبه اخیر خود با «New Statesman»، «بعید می دانم مالکیت ابزار تولید غیر از جاهایی که کاملا مستثنی هستند مانند خدمت عمومی، چندان کارآمد باشد. اما اگر آن را به معنای بازتوزیعی برای پشاندن شکاف بین طبقه کارگر و سرمایه دار بدانیم، بازگشت سوسیالیسم محتمل و حتی اجباری است.»

«ریموند بیکر»، پژوهشگر برجسته آمریکایی در کتابی با عنوان «نقد سرمایه داری از درون» به بررسی صحت این ادعا پرداخته است که «اقتصاد آزاد باعث افزایش نابرابری اقتصادی خواهد شد؟» نتایج این پژوهش نشان می دهد که اگر چه شکاف بین دهک اول و دهم درآمدی در جهان در حال افزایش است اما شکل گیری یک طبقه متوسط پرجمعیت، باعث ابهام در این رابطه علّی شده است، در واقع آمارهای موجود نه تاییدکننده و نه ردکننده این ادعا است. بنابراین به نظر می رسد این ادعا که لیبرالیسم در حال افزایش نابرابری در جهان است، لزوما صحیح نیست. افزود بر این یافته های این پژوهشگر نشان می دهد که آزادسازی اقتصادی صرف نظر از مختصات دهکی، رفاه عمومی را افزایش خواهد داد. شاید به همین واسطه باشد که فوکویاما حتی در زمان بازبینی آرای خود بهترین آلترناتیو نظام اقتصادی آزاد را نه سوسیالیسم بلکه «کاپیتالیسم چینی» می داند. مدلی که حاصل از تغییر رویه های تمرکزگرایانه در یک نظام کمونیستی و بها دادن به اقتصاد آزاد است، نه اتخاذ یک تغییر رویکرد سوسیالیستی در یک نظام اقتصادی آزاد و تکامل یافته. علاوه بر چین، تجربیات بسیار دیگری نیز نشان می دهد که افزایش درجه آزادی در اقتصاد، مهم ترین عامل بهبود در وضعیت اقتصاد است. وضعیتی که اجرای شکل صحیح آن می تواند (لااقل تا نقطه بحرانی مدنظر فوکویاما) یک بازی برد-برد برای تمامی شهروندان یک کشور باشد.

گنگی یک رابطه علّی

بعضی وقت ها دیده می شود که صاحب نظران اقتصادی از دو زاویه دید کاملا متفاوت به پدیده رشد و توسعه اقتصادی نگاه می کنند. در یکسو برنامه ریزی برای تغییر رفتارها و رویه های حاکم بر اقتصاد که با عنوان نهادهای اقتصادی شناخته می شود، به عنوان راه حل مورد توافق برای رشد اقتصادی، نیازمند وجود سطحی از توسعه نهادی برای پشتیبانی از این حرکت است. اما در سوی دیگر عده ای از کارشناسان اصلاح رفتارها و رویه ها را نتیجه اجرای اصول آزادسازی اقتصادی می دانند و عقیده دارند این تغییر رویکردهاست که با تغییر دادن رفتارها و رویه های نهادینه شده می تواند به عنوان نقشه راه توسعه اقتصادی عمل کند. شاید بتوان گفت این تفاوت این تفاوت دیدگاه از این واقعیت نشأت می گیرد که کشورهای مختلف برای رسیدن به توسعه اقتصادی نسخه نسبتا مشترکی را در اشکال مختلف به اجرا گذاشته اند و این اشکال مختلف منجر به شکل گیری فرضیات مختلفی در خصوص رابطه علّی توسعه نهادی و توسعه اقتصادی شده است. یکی از نشانه های توسعه وجود نهادهای مطلوب است و بررسی تجربیات جهانی نشان می دهد که نحوه شکل گیری این نهادهای مطلوب است و بررسی تجربیات جهانی نشان می دهد که نحوه شکل گیری این نهادهای مطلوب در اقتصادهای در حال توسعه متفاوت بوده است و این نهادها دگردیسی گوناگونی در فرآیند توسعه در مختصات جغرافیایی متفاوت داشته اند. اما آیا شروع حرکت یک کشور در مسیر پیشرفت نیازمند سطح مشخصی از توسعه نهادی و وجود رویه ها و رفتارهای همسو با توسعه است یا اینکه سطح توسعه رفتارها و رویه های نهادینه شده و به موازات اجرای اصول مورد توافق برای ایجاد رشد اقتصادی پایدار تغییر خواهد کرد؟

آغاز واگرایی میراث داران کمونیسم

شاید در ابتدای دهد ۹۰ کمتر کسی فکر می کرد که در ربع قرن پیش رو عملکرد اقتصادی چین و روسیه تا این حد متفاوت از یکدیگر باشد. ساختار سیاسی این دو کشورطی آن سال ها شباهت زیادی به همدیگر داشت. اما درجا زدن اقتصاد چین پس از قرن ۱۹ باعث شده بود که از لحاظ زیرساختی و ضعیت روسیه به مراتب بهتر از چین باشد. در سال های پایانی دهه ۸۰ طول خطوط ریلی در چین چیزی حدود ۵۵ هزار کیلومتر بود. این درحالی است که روسیه در اواسط قرن ۱۹ توانسته بود طول سیستم حمل و نقل ریلی خود را به بیشتر از ۶۰ هزار کیلومتر برساند. بنابراین به نظر میرسد که روسیه از لحاظ داشتن زیر ساخت های توسعه وضعیت به مراتب بهتری از چین داشت به خصوص اینکه به نظر می رسد روسیه در آن سال ها از سطح توسعه سازمانی (به عنوان مهم ترین نهاد رسمی) بالاتری در مقایسه با چین برخوردار بوده است. اما آمار اقتصادی به ثبت رسیده این دو کشور در سه دهه پس از سال ۱۹۹۰ نشان از اشتباه بودن این فرضیه دارد. بررسی آمارهای بانک جهانی نشان می دهد که طی ۳ دهه اخیر میزان تولید ناخالص داخلی روسیه ۳ برابر شده است. این درحالی است که چین طی این بازه زمانی میزان تولید ناخالص داخلی خود را بیش از ۳۰ برابر رسانده است. داگلاس نورث، معمای اصلی تاریخ بشری را توضیح واگرایی و چندگانگی عمیق مسیرهای دگرگونی تاریخی می داند. اما چه چیزی باعث شد تا مسیر اقتصادی این دو کشور در سه دهه اخیر تا این حد با یکدیگر متفاوت باشد؟

نهادها به معنای رویه ها و رفتارهای نهادینه شده در اقتصاد به مثابه قواعد بازی در یک نظام سیاسی-اقتصادی هستند و بستر نهادی درواقع ترکیب و چیدمان قواعد بازی سیاسی و اقتصادی در یک کشور است. نورث به عنوان یکی از برجسته ترین اقتصاددانان نهادگرا، عقیده داشت که خیلی از مواقع و حتی در بیشتر مواقع، نهادها با این هدف ایجاد نمی شوند که از لحاظ اجتماعی کارآیی را افزایش دهند، بلکه به این منظور ایجاد می شوند که در خدمت منافع کسانی باشند که از قدرت چانه زنی بیشتری برای نهادینه کردن قوانین جدید بازی برخوردار باشند.

به نظر می رسد که روسیه و چین در اوایل دهه ۹۰ از سازمان حکومتی یکسانی برخوردار بودند. از انجا که سازمان حکومت به عنوان اصلی ترین نهاد، تعیین کننده ساختار انگیزشی اصلی اقتصاد است، بنابراین نباید خروجی حاصل از رفتارهای نهادینه شده در اقتصاد چین و روسیه لااقل در کوتاه مدت تفاوت چشمگیری با یکدیگر داشته باشد؛ آن هم در شرایطی که برخی از پارامترها این فرضیه را تقویت می کند که روسیه در اوایل دهه ۹۰ از سطح بالاتری از توسعه نهادهای رسمی برخوردار بود.

شاید بتوان گفت مهم ترین تفاوت این دو کشور نحوه محدود کردن فعالیت های دولت در اقتصاد بود. روسیه که در اواخر دهه ۹۰ از نهادهای اقتصادی و سیاسی سازمان یافته تری در مقایسه با چین برخوردار بود تصمیم گرفت تا با اجرای برنامه هایی چون واگذاری بنگاه های دولتی به بخش خصوصی و برنامه ریزی متمرکز، عادات و الگوهای تثبیت شده را در جهت آزادسازی اقتصادی افزایش دهد. در واقع روسیه تلاش داشت تا ساختار نهادی خود را برای گذار به سوی اقتصاد آزاد چابک تر کند، اما در سوی مقابل چین که از لحاظ ایدئولوژیک با برخی از اصول اقتصاد آزاد مشکل داشت از راه حلی خلاقانه برای گذار به سمت اقتصاد آزاد استفاده کرد.

دو داستان متفاوت

نخستین گام در فرآیند آزاد سازی اقتصادی در چین، لغو مالکیت اشتراکی زمین های کشاورزی و سپردن آنها به مالکان خصوصی بود. اقدامی که پس از انقلاب فرهنگی مائو و در سال ۱۹۸۷ کلید خورد. پس از این اقدام نوبت به واگذاری صنایع و معادن دولتی رسید. چینی ها به واسطه گرایش تاریخی خود تمایل چندانی نداشتند که صنایع بزرگ خود را به بخش خصوصی واگذار کنند، از دیگر سو چینی ها به این نتیجه رسیده بودند که امکان «افزایش انگیزه» برای بهبود عملکرد این صنایع زمانی که در اختیار دولت هستند، فراهم نیست. بنابراین چینی ها راه حل مبتکرانه ای را برای حذف سیطره دولت مرکزی بر صنایع انتخاب کردند. صنایع کوچک به طور کامل به بخش خصوصی واگذار شد، در حالی که صنایع بزرگ تر به دولت های محلی چین سپرده شد. هدف چینی ها از اجرای این مدل از آزادسازی اقتصادی، کمینه کردن تعداد بازندگان در تطبیق با نظام سرمایه داری بود. چینی ها در گام بعدی اصلاحی که در اوایل دهه ۹۰ به وقوع پیوست بخشی از این صنایع بزرگ را به بخش خصوصی واگذار کردند، با این وجود دولت کماکان مالک اصلی نظام بانکی، معادن و بخش انرژی بود. در اوایل دهه ۹۰ چین سیستم کنترل قیمتی را کنار گذاشت و قوانین و مقررات تجاری در این کشور مورد بازبینی قرار گرفت. بسیاری از تعرفه ها و محدودیت های تجاری حذف و تعداد مجوزهای مورد نیاز برای ایجاد کسب و کار به حداقل رسید. به این ترتیب حاکمیت در چین شروع به بهادادن به بخش خصوصی کرد؛ در ابتدا به عنوان «مکمل فعالیت های اقتصادی» و در ادامه به عنوان «بزرگ تربن بازیگر اقتصادی». آمارها نشان می دهد که در حال حاضر سه چهارم اقتصاد چین در اختیار بخش خصوصی قرار دارد. طی سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۰ اقتصاد چین توانست رشد میانگینی در حدود ۱۰۰ درصد بر جای بگذارد. در این سال ها میزان افزایش درآمد هر شهروند چینی ۶ برابر یک شهروند آمریکایی بوده و سرانه درآمد شهروندان چینی طی این بازه زمانی چیزی در حدود ۵ برابر افزایش یافت.

روسیه ۵ سال پیش از فروپاشی نظام کمونیسم در ابتدای مسیر اصلاح قرار گرفته بود. طی سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵ روسیه به سبب جنگ های مختلف و پشتیبانی ایدئولوژیک از کشورها و گروه های کمونیستی، دچار تورم شدید هزینه ها شده بود. ناپایداری سیاسی این کشور در اواسط دهه ۸۰ گورباچف را به این نتیجه رساند که اصلاحات اقتصادی را در این کشور کلید بزند. اما این اصلاحات به واسطه تورم شدید ناشی از هزینه دولت های قبلی نتوانست اثر چندانی بر زندگی شهروندان روسی بگذارد، تا اینکه در ۱۹ اوت ۱۹۹۱ اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید. «بوریس یلتسین» نخستین رئیس جمهور روسیه پس از انقلاب اوت ۱۹۹۱، در نظر داشت با انجام اصلاحات اقتصادی وسیع وضعیت ناگوار اقتصاد روسیه را پایان بخشد. به این ترتیب کابینه ای از وزرای جوان و اصلاح طلب را انتخاب کرد تا مسیر توسعه اقتصادی روسیه را آغاز کند. اگر چه در حال حاضر به اصلاحات اقتصادی یلتسین به عنوان یک نقطه شروع برای روسیه نگاه می شود، اما نتیجه اصلاحات یلتسین برای روسیه چندان خوشایند نبود. کارتل های سیاسی و اقتصادی روسیه خیلی زود در مقابل اصلاحات اقتصادی یلتسین مقاومت کردند و دولت یلتسین به جای پایبندی به اصلاحات اقتصادی شروع به دادن امتیاز ویژه به این کارتل ها کرد. روسیه برای رها کردن اقتصاد از شر دولت، تصمیم گرفت بزرگ ترین خصوصی سازی دهه ۹۰ را به شکل عرضه «کوپن سهام» انجام دهد. برنامه ای که به نوعی الهام بخش «سهام عدالت» در دولت قبلی نیز بود. در این طرح هر یک از شهروندان روسی یک «ووچر» ۱۰ هزار روبلی به عنوان سهام صنایع دولتی دریافت کردند. اما این صنایع کماکان در همان ساختار داشتند این برگه های گواهی سهامدارای را با ارقام بسیار کمتر از ارزش اسمی از شهروندانی که ارزش چندانی برای این گواهی قائل نبودند بازخرید کردند؛ بنابراین تجربه خصوصی سازی در روسیه در عمل انتقال مالکیت دولتی به الیگارش هایی بود که عمدتا در راس هرم سیاست گذاری روسیه قرار داشتند.

افزود بر این بسیاری از نظام های حمایتی رایگان به واسطه ترس از اثر اجتماعی متوقف کردن این نظام های حمایتی، تداوم پیدا کرد. وضعیتی که هزینه های دولت را به شدت افزایش می داد و به موازات این افزایش هزینه ها، هر روز تعداد بیشتری از مردم روسیه نیازمند دریافت ژتون غذای رایگان می شدند. به این ترتیب اقتصاد روسیه در دوره دوم قدرت یلتسین به جولانگاه فساد، فقر و دلالی الیگارش ها تبدیل شده بود. تا جایی که یلتسین در دوسال آخر ریاست جمهوری زمام امور را به دست معاون جوان خود «ولادیمیر پوتین» سپرد. شاید این توصیف پوتین از روسیه در آغاز قرن بیستم بهتر از هر شرح دیگری وضعیت آن روزهای روسیه را تصویر کند: «گاهی یک مساله در این کشور به سختی قابل درک است. اینکه کسب و کار کجا تمام و سیاست کجا آغاز می شود، یا حکومت در کجا تمام و کسب و کار در کجا آغاز می شود». به این ترتیب می توان گفت اگر چه اصطلاح «اصلاحات اقتصادی» برای توصیف فعل و انفعالات اقتصادی کشورهای چین و روسیه در دهه ۹۰ استفاده می شود، اما طرح پیاده شده در این دو کشور نه تنها شباهتی به هم نداشته که منجر به ایجاد نتایج متفاوتی شده است. در واقع اگرچه در توصیف تجربه روسیه در دهه ۹۰ از آزاد سازی اقتصادی یاد می شود اما مکانیزم اجرا شده در این کشور نه خصوصی سازی بلکه واگذاری اقتصاد به الیگارش های فاسد بود. یک روی آزاد سازی یعنی ایجاد انگیزه بهبود در عوامل اقتصادی از طریق ایجاد رقابت، اتفاقی که به هیچ وجه با ماکت اجرایی روسیه از خصوصی سازی سنخیت ندارد.

سه شاهد برای یک ادعا

رابرت شیلر، اقتصاددان حوزه رفتاری و استاد دانشگاه ییل در سخنرانی خود در انجمن اقتصاددانان آمریکا در سال ۲۰۰۵ تغییرات نهادی را از زاویه دید اقتصاد رفتاری بررسی کرده است. نهادهای یک اقتصاد در واقع می توانند به منزله تجمیع رفتارهای نهادینه شده در اقتصاد برآورد شود؛ بنابراین تغییر در نهادهای اقتصادی به معنای تغییر رفتار آحاد عمومی به عنوان یک بازیگر ناکامل است. بررسی های این استاد دانشگاه ییل نشان می دهد که تغییرات چشمگیر در بستر نهادی، به عنوان چارچوب رفتاری آحاد اقتصادی، اولا در یک فرآیند تدریجی و ثانیا به طور معمول در پاسخ به یک شرایط بحرانی ایجاد می شود. به عقیده شیلر این «نیاز اورژانسی» به تغییرات است که باعث ایجاد نقطه عطف در رفتارها و رویه های نهادینه شده و ایجاد جهش در سطح توسعه نهادینه می شود به نحوی که کارآیی نهادهای اقتصادی به طرز چشمگیری افزایش می یابد.

یکی از نمونه های تجربی ادعای شیلر، هندوستان است. تولید ناخالص داخلی هندوستان در سال ۲۰۱۷ از تولید ناخالص داخلی انگلستان بود. بر مبنای آمارهای بانک جهانی سرانه درامد هر شهروند هندی طی ۲۵ سال گذشته به بیش از ۷ برابر افزایش یافته است. اما چه چیزی باعث شد عملکرد اقتصادی هندوستان پس از سال ۱۹۹۰ به مصداق بارز شکوفایی اقتصادی بدل شود. شکست نسخه سوسیالیستی اقتصاد در روسیه و انجام اصلاحات اقتصادی در چین در کنار وضعیت بحرانی اقتصاد در ابتدای سال ۱۹۹۱ را می توان مهم ترین محرک های آغاز اصلاحات اقتصادی در هند دانست. «آزاد سازی اقتصادی» را می توان خلاصه فعل و انفعالات اقتصادی در هندوستان طی سال های ۱۹۹۰ دانست. آزادسازی قیمت ها و متناسب سازی نرخ بهره با متغیرهای جهانی، رفع انحصار دولت از ۱۴ حوزه از ۱۸ حوزه انحصاری، تعلیق محدودیت در تولید کالاهای غیر مصرفی، شناورسازی نرخ ارز، آزادسازی سرمایه گذاری خارجی و کاهش تعرفه ها مهم ترین اقدامات سیاست گذاران هندی در راستای آزادسازی اقتصاد بوده است. اقداماتی که میوه آن تبدیل هندوستان به سومین اقتصاد بزرگ دنیا در آینده ای نزدیک است. روی مقابل تجربه هندوستان را می توان در پاکستان جست و جو کرد. این کشور طی دو دهه گذشته همواره محل تنازع کارشناسان اقتصادی بوده است. در یک سو عده ای از اقتصاددانان آزادسازی اقتصادی را نسخه شفابخش اقتصاد پاکستان می دانند در حالی که در سوی دیگر عده ای از کارشناسان خصوصی سازی را به منزله یک تغییر آسیب زا با توجه به بسترهای موجود می دانند.

پرویز مشرف در سال ۲۰۰۷ عقیده داشت که «گرچه خصوصی سازی می تواند برای اقتصادهای سالم اثری مثبت به همراه داشته باشد اما برای کشوری مثل پاکستان حداقل تا چند سال آینده سبب تنزل حجم فعالیت ها و کاهش سرمایه های فعال در بخش ها مختلف خواهد شد». اما به نظر می رسد که این ادعا با توجه به تجربه هندوستان کمی دور از ذهن به نظر می رسد؛ چرا که هندوستان در زمان آغاز اصلاحات اقتصادی در مختصاتی متجانس با پاکستان قرار داشت. شاید بتوان گفت تنها مولفه متمایز هندوستان سطح بالای دموکراسی سیاسی هندوستان در مقایسه با پاکستان بود. اما مقایسه داستان اقتصادی پاکستان با داستان اقتصادی دیگر همسایه هندوستان یعنی بنگلادش (که تا سال ۲۰۱۰ با چالش های سیاسی عمیقی رو به رو بود) پس از سال ۲۰۱۰ نشان می دهد که صرف نظر از سطح توسعه نهادهای سیاسی، به تاخیر نینداختن جراحی اقتصاد نمی تواند زمینه ساز جهش نسبی اقتصادی این کشور را فراهم کند. بر مبنای آمارهای بانک جهانی در سال ۲۰۱۰ تولید ناخالص داخلی پاکستان ۱.۵ برابر بنگلادش بود، اما پیش بینی می شود در پایان سال ۲۰۱۸ تولید ناخالص داخلی بنگلادش از پاکستان پیشی گیرد.

هندوستان و چین، پاکستان و بنگلادش، ایتالیا و مالت، دومینیکن و هائیتی، الجزایر و مالی، شیلی و بولیوی تنها بخشی از دوگانه های آماری است که می تواند به عنوان  شاهد سرنوشت متفاوت کشورهای همسایه تحت برنامه های اقتصادی متفاوت باشد. شواهدی که به روشنی نشان می دهد که تمرکزگرایی و بازارگرایی کشورها را به دو مقصد متضاد هدایت می کند. فوکویاما از سرمایه داری دولتی چین به عنوان آلترناتیوی برای نظام لیبرالیسم سخن گفته است آن هم در شرایطی که این پیاده سازی اصول نظام بازار آزاد بود که موجب پیرایش اقتصادی چین شد، نه اتخاذ رویکردهای سوسیالیستی در قالب یک نظام اقتصادی آزاد.

جهان ۲۰۱۹ از نگاه اکونومیست

جهان در شرایطی سال ۲۰۱۸ را پشت سر می گذارد و وارد سال نوی میلادی می شود که در اقصی نقاط آن شاهدبی ثباتی هستیم.از برزیل گرفته تا ایتالیا پوپولیست های بیشتری سکان قدرت را به دست گرفته اند، اقتصاد جهان شکننده تر از سال گذشته شده است، بازارها پرنوسانند، یک جنگ تجاری پر از انتقام گیری بین آمریکا چین در جریان است، غول های تکنولوژی موجبات خشم بسیاری را فراهم کرده اند و نظم قانون محور جهان مورد تهدید قرار گرفته است. این وضعیت، امر پیش بینی را نه تنها دشوار که گمراه کننده نیز کرده است.

نشریه اکونومیست طبق روال هر سال با نزدیک شدن به پایان سال میلادی، پیش بینی نویسندگان خود و نویسندگان مهمان را از وضعیت جهان در سال آینده منتشر کرده است. در این ویژه نامه اکونومیست می توان به طیف گوناگونی از نویسندگان همچون جرمی کوربین رهبر حزب کارگر بریتانیا، استیسی کانینگهام رئیس بورس نیویورک و پونی ما رئیس شرکت تنسنت برخورد. بخش ویژه ای از این پیش بینی ها نیز با عنوان آینده باز، به شکل گفت و گویی ارائه شده است در مورد اینکه چگونه میتوان لیبرالیسم را برای قرن بیست و یکم بازآفرینی کرد، موضوعی که به مناسبت صدو هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس اکونومیست مورد بحث قرار گرفته است.

توصیفی از جهان که اکونومیست برای سال ۲۰۱۹ ارائه کرده به این شرح است:

جو اقتصادی جهان متغیر است. تا اواسط سال آینده میلادی، آمریکا موفق خواهد شد رکورد طولانی ترین رشد اقتصادی بدون وقفه خود را بشکند اما تا پایان سال به سمت رکود کشیده خواهد شد. نرخ رشد اقتصادی چین کند خواهد شد در حالی که هندوستان افزایش نرخ رشد اقتصادی را تجربه خواهد کرد.سوریه پس از هرج و مرج، موفق خواهد شد به لیگ کشورهای دارای بالاترین نرخ رشد اقتصادی بپیوندد در سوی دیگر طیف نرخ های رشد اقتصادی اما ونزوئلا و ایران جای خواهند گرفت. در اروپا، ایتالیا با بحران مالی دست و پنجه نرم خواهد کرد.

در سال ۲۰۱۹ بازارهای سهام دچار همگرایی می شوند و یکسو سوق می یابند، اما به کدام سو؟ آیا بازار سهام آمریکا دچار سقوط می شود یا بازارهای دیگر نقاط جهان افزایشی می شوند؟ بخش دوم این گزاره یک پیش بینی هوشمندانه است. مدیران آمریکایی اما باید از کوچک ترین فرصت به وجود آمده برای لذت بردن از وضعیت زندگی استفاده کنند چون دوران خوش برای شرکت های آمریکایی دوامی نخواهند داشت. در حوزه سیاست، پیش بینی اکونومیست این است که سال ۲۰۱۹ سالی بزرگ برای دموکراسی خواهد بود. کشورهایی که بیش از یک سوم جمعیت جهان را در خود جای داده اند، از جمله هندوستان، اندونزی و نیجریه، انتخابات سراسری برگزار خواهند کرد. افراد خوش بین امیدوارند که این رویداد، برگ جدیدی باشد بر دفتر رویدادهای چندساله اخیر که در آن رقم خورده بود. در مورد بریتانیا می توان پیش بینی کرد که برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا)، سرانجام روی خواهد داد و همزمان با خروج بریتانیا از این اتحادیه موج اتهامات متقابل تشدید خواهد شد. در چنین شرایطی اتحادیه اروپا دارای یک کمیسیون جدید، یک پارلمان جدید و یک رئیس جدید برای بانک مرکزی اروپا خواهد شد.

برای چین عدد ۹ نگران کننده است. سال هایی که عدد آن ها به نه ختم می شود، یادآور خاطرات بدی است رهبران این کشور را نگران می کند. سال ۲۰۱۹ صدمین سالگرد جنبش چهارم مه در چین است، اعتراضی که بعد ها بسیار گرامی داشته شد. سال ۲۰۱۹ همچنین سی امین سالگرد تظاهرات دانشجویان در میدان تیان آن من چین خواهد بود. در سال آینده میلادی مشاهیر جهان مورد توجه قرار می گیرند که دلیل آن هم سالگردهای مربوط به این اشخاص است. سال ۲۰۱۹ مجموعه ای از سالگردهاست: صدو پنجاهمین سال تولد ماهاتما گاندی، پانصدمین سال ورود هرنان کورتس به مکزیک و مرگ لئوناردو داوینچی. در سال پیش رو، موج جدیدی از ماه نوردی ها آغاز خواهد شد. ۵۰ سال پس از آنکه نیل آرمسترانگ گام بلند خود را برای بشریت برداشت، سفینه های فضایی (که برخی از آن ها خصوصی خواهند بود)، بار دیگر به سمت ماه عزیمت خواهند کرد. در چنین شرایطی ناسا نیز موفق خواهد شد به دورترین نقطه ای که تاکنون بشر در تاریخ فضانوردی به آن دست یافته است برسد.

هیچ نقطه ای از دید تکنولوژی پنهان نخواهد ماند. چه با هوش مصنوعی و چه با شناسایی چهره، تکنولوژی در همه جا به چشم خواهد خورد. شاید اما سیلیکون ولی (مهد فناوری در آمریکا) به غایت اوج خود رسیده باشد و غول های تکنولوژی از نظارت قانون گذاران آمریکایی و اروپایی در امان نخواهند بود. تولید ناخالص داخلی هندوستان از تولید ناخالص داخلی بریتانیا سبقت خواهد گرفت. جمعیت نیجریه به ۲۰۰ میلیون نفر بالغ خواهد شد و در آمریکا جمعیت افرادی که در اوایل قرن ۲۱ به بلوغ رسیدند، از جمعیت نسلی که در سال های پس از جنگ جهانی دوم به دنیا آمدند بیشتر خواهد شد و به پر جمعیت ترین نسل آمریکایی بدل خواهند شد.

سال ۲۰۱۹ سال گیاه خواری، هویت جنسیتی و شراکت مالی به جای ازدواج در برخی از کشورها خواهد بود. به مدد سازمان ملل متحد، ۲۰۱۹ همچنین سال زبان های بومی خواهد بود. کسب و کارها نیازمند آن خواهند شد که بیش از پیش نسبت به روندهای اجتماعی و تحولات سیاسی اطرافشان هوشیار باشند. و در نهایت اینکه از همین حالا نبرد ۲۰۱۹ آغاز شده است. این نبرد بین دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و کنگره ای است که تحت کنترل دموکرات ها درآمده است. این جنگ، جنگی بسیار سخت خواهد بود. نشریه انگلیسی «اکونومیست» سال گذشته نیز با انتشار پیش بینی خود از جهان سال ۲۰۱۸ آن را به مثابه سال «اعصاب خردکن» دانسته بود. به گزارش این نهاد سال ۲۰۱۸، سالی «اعصاب خردکن» خواهد بود. براساس این گزارش که در نوامبر سال ۲۰۱۷ منتشر شد، اکونومیست تاکید کرد که در سال ۲۰۱۸ شاهد تلاش مردم دنیا در راستای گریز از تنش های سیاسی و آشفتگی های تکنولوژی خواهیم بود. البته درسال ۲۰۱۸ می توان نیم نگاهی به رشد اقتصادی قابل قبول و رویدادهای جهانی شامل المپیک و جام جهانی فوتبال داشت.

در گزارش «جهان در ۲۰۱۸» اکونومیست آمده بود: «سال آینده (۲۰۱۸) در بسیاری از جنبه ها همچون چالش هسته ای کره شمالی، گفت و گوهای «برگزیت»، اصلاحات اقتصادی چین، انتخابات ریاست جمهوری در برزیل و مکزیک، حیاتی خواهد بود. در این سال شاهد نبردهای جذاب برای اثرگذاری، ایده ها و رهبری خواهدیم بود.» در گزارش سالانه «اکونومیست»، ۱۲ روند مهم جهانی برای سال ۲۰۱۸ پیش بینی شده بود. یکی از مهم ترین پیش بینی های گزارش جهان در ۲۰۱۸، تقابل مکرونیسم در برابر ترامپیسم بود. دونالد ترامپ با اولویت قرار دادن آمریکا، شعار «نخست آمریکا» را در دستور کار خود قرار داده است.. امانوئل مکرون اما نوعی از قراردادهای اجتماعی را منطبق  با جهانی شدن هستند، وعده داده است، قراردادهایی که در کنار افزایش رقابت و کارآفرینی از کارگرهایی که شغل های خود را از دست داده اند، حمایت خواهد کرد. به گزارش «اکونومیست»، مکرون نمونه امروزی شده تدی روزولت است؛ رئیس جمهوری اسبق آمریکا که بیشترین سهم را در «عصر ترقی» داشت.

از سوی دیگر این گزارش موضوع گذشت ۱۰ سال از بحران مالی جهان پس از سال ۲۰۰۸ میلادی را مورد توجه قرار داد و با عنوان اقتصاد متوازن شده جهان در سال ۲۰۱۸ نوشت: ۱۰ سال پس از بحران مالی ۲۰۰۸، یک حس خ.شایند فراگیر در اقتصاد جهان شروع خواهد شد. گرچه برای بسیاری سال ۲۰۱۸ می تواند به معنای آغاز بهبود واقعی اقتصاد باشد، اما در واقعیت ممکن است روند بهبود به انتهای خود رسیده باشد؛ به عقیده ی کارشناسان، اقتصاد جهان تمایل دارد هر ۸ تا ۱۰ سال، وارد رکودی عمیق شود. آخرین رکود مربوط به سال ۲۰۰۸ است. پرسشی که مطرح می شود این است که دلیل اصلی رکود بعدی چیست؟ اتخاذ سیاست های انقباضی شدید و سریع توسط بانک های مرکزی.

                  درباره هلدینگ گلدن رود گروه هلدینگ گلدن رود بعنوان یک سازمان جهانی و با هدف ایجاد ارزش برای مشتریان خود با استفاده از مدیریت مبتنی بر احترام به انسانها در سال 1390 در ایران تاسیس شد. این هلدینگ هم اکنون در زمینه های متنوعی همچون خرید خارجی- ترانسفر مالی- حمل و نقل بین الملل- ترخیص گمرکی کالا- صادرات و واردات- تجهیزات پزشکی و تحقیق و توسعه بازار ، با تعداد زیادی از همکاران هلدینگ در بیش از 15 کشور جهان فعال می باشد. با استفاده از تکنولوژیهای پیشرفته و همچنین نو آوریهای گسترده در خدمات متنوع، هلدینگ گلدن رود از برترین شرکتهای فعال در زمینه خدمات بازرگانی و حمل و ترخیص می باشد. امروزه کلـیـه کارخانه ها، تولیـدی ها، واردکنندگان و صادرکنندگان با توجـه به حـجـم گسترده و بالایی که در رابطه با بخش بازرگانی خارجی دارند ترجیح میدهند که امور خرید و حمل و گمرکی خود را به سازمانهای مستقل واگذار نمایند که گروه هولدینگ گلدن رود با داشتن کادری مجرب و قوی در انجام تشریفات گمرکی از گمرکات شهید رجایی, بوشهر و شهید باهنر بندر عباس و شهریار تهران و فرودگاه امام خمینی(ره) و سایر گمرکات در امور ترخیص ماشین آلات صنعتی، مواد اولیه ، قطعات ماشین آلات کارخانجات، قطعات و لوازم نیروگاهها، اقلام و تجهیزات شبکه و کامپیوتر و مخابراتی، قطعات انواع خودروهای سواری و کامیون، پی وی سی ، لوازم و تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی، خط تولید كارخانه ، ماشین آلات چاپ ، ابزارآلات ، جي پي اس ،تخم ماهي پرورشی ،لوازم منزل و آشپزخانه ، كاغذ، دستگاه های ابزار دقیق و سایر نیازهای کشور فعال بوده و نیازهای مشتریان خود را با صداقت و حفظ حقوق مشتریان در سریعترین زمان با ارزانترین قیمت کارگزاری نموده و با این هدف جدید ترین قوانین و روشها و متد روز دنیا را فراگرفته ایم . نشانی دفتر مرکزی : تهران- فلکه دوم صادقیه- نرسیده به مرزداران- برج نگین رضا- طبقه 18 جنوبی واحد 1804 تلفن: 44051434-44051460
مشاوره فوری حمل و ترخیص